________________
IG जैनकथा रत्नकोप नाग पहेलो. हृदयस्फाट पुःख थयुं, नेथी मरण पाम्यो. पड़ी राजाना आदेशथी दाम नक घरनो धणी थयो. पुण्यानुसारें “लक्ष्मीवान थयो, साते देवें धन वा वरवा लाग्यो, अने त्रिवर्ग साधन करतो सुखमां रहे ..
एकदा कोई एक नाटें यावीने दामनक आगल गार्थी कही ते आ प्रमाणे:- तस्स न हव उरकं, कावि जस्तनि निम्मंलं पुष्मं ॥ अस्मय रवं दवं, जंजयलो जो जेण ॥१॥ इति । ए गाथा सांजली दामनके ते नाटने त्रण लद इव्य आप्युं, ते देखी लोकोने महोटो शेष उपज्यो. तारें राजायें तेडी पूज्युं के एटलु महोटुं दान तें कम दीर्छ ? तेवारें राजा
आगल सर्व पोतानी वातनी उत्पत्ति कही. ते सांजली राजायें दामनकने नगरशेत कस्यो. अनुक्रमें दामनक दयाधर्म आराधी देवलोके गयो, माटें हे नव्यजीवो ! तमें दामनकनी पेठें दया दान द्यो. जेम सुखश्रेय पामो ॥ २७ ॥ इति जीवदया उपर दामन्नक कथा ॥
हवे चार श्लोकें करीने सत्यबोलवाना प्रनावने कहे जे. . विश्वासायतनं विपत्तिदलनं देवैः कृताराधनम, मुक्तेः पथ्यदनं जलानिशमनं ध्याघ्रोरगस्तंननम् ॥ श्रेयःसंवननं समृदिजननं सौजन्यसंजीवनम्, कीर्तेः
केलिवनं प्रनावनवनं सत्यं वचः पावनम् ॥ २॥ अर्थः- हे नव्य जीवो! तमो ( सत्यं के० ) सत्य. एवं अने प्रियकारी तथा हितकारी एवं (वचःके० ) वचनने बोलो: ए सत्यवचन केहवं ? तो के ( विश्वासायतनं के० ) विश्वासनुं आयतन एटले. घर बे. अर्थात् जे पुरुष सत्यवचन बोले ,ते जगतमा विश्वासपात्र थाय छे,वली केहq ले ? तो के (विपत्तिदलनं के) आपत्तिने नाश करनाऊँ , अर्थात् जे पुरुष सत्यवक्ता होय, ते आपत्तिने पामे नहिं. वली ते केहईं ले ? तो के (देवैः के०) देवतायें (कृताराधनं के) कयुं आराधन एटले सेवन जेनुं एवं ने, अर्थात् सत्यवक्ता पुरुपर्नु देवता पण सेवन करे . तथा ते स त्यवचन केहबुं ? तो के (मुक्तेः के० ) मुक्ति जे सिदि तेना (पथि के) मार्गने विपे (अदनं के०) संबल ने, अर्थात् जेम को पुरुष, ग्रामां तरें जाय, तेने रस्तामां नातुं वगैरे संबल जोश्ये तेम मुक्तिमार्गमां जना