________________
जैनकया रत्नकोष भाग पदेलो. नव सुधरे, तेवो चूपाय रूहों, तेवारें परमेश्वरें तेने धर्मोपदेश कस्यो, ते सांन ली चारित्र लेवा माटें सावधान थयो. पनीनगवाननें वीनव्यो के हे महारा राज!श्रेणिकराजाने मली आवीने पढ़ी चारित्र लश ! एम कही राजानी पासें आवी कहेवा लाग्यो के हे. स्वामी! 'दुं रोहणीयो नामक चोर, मढ़ा पापी बलं, परंतु श्रीवीरनां वचन साजलता हुँ गयो बूं. हवे मुने चारित्र लेवानो नाव , माटें दैनारगिरिनी गुफामांहे में चोरी लावेलु धनराखेनुं , ते तमें महारी साथै तिहां पधारीने सर्वप्रजाने उलखाची उलखावीने जे जेध णोनु होयते तेधणीने तमें हवाले करो, राजाय पण तेमज कयुं. सर्व प्रजानेजे नुं जेनुं धन हतुं तेने तेने उचखावी उत्लखावीने दीधुं. पनीरोहणीये स्वकुटुंब प्रतिबोधी तेमनी आझापामीचारित्रलीधुंअंत्यावस्थायें अणसण करीदेवलो के देवताथयो.ए रोहणियानी पेठेजे जिनवचनने सद्दहे, ते सुख ने पामे॥१७॥
पीयूषं विषवकलं ज्वलनवत्तेजस्तमःस्तोमव,न्मित्रं शात्रववत् स्त्रनुजगवत् चिंतामणिं लोष्ठवत्।।ज्यो स्त्रां ग्रीष्मजघर्मवत् स मनुते कारुण्यपण्यापणम्,
जैनें मतमन्यदर्शनसमं योऽमतिर्मन्यते ॥४॥ अर्थः-( यः के जे (धर्मतिः के०) मूर्ख पुरुष, (जैनेंमतं के० ) जिनेंशासन, तेनें (अन्यदर्शनसमं के० ) अन्यदर्शन जे बौछ, नैयाधि क, सांख्य, वैशेषिक, जैमिनीयादिक दर्शनो तेनीसमान जो (मन्यते के०) माने , तो (सः के०) ते मूर्ख पुरुष, के, माने जे ? तो के (पीयूषं के०) अमृत जे तेने ( विषवत् के०) विष समान (मनुते के०).माने जे. तथा ते मूर्ख पुरुष, ( जलं के) परमशीतल जल जे तेने ( ज्वलनवत् के) अ निसमान माने जे. तथा ते मूर्ख पुरुष, ( तेजः के० ) तेज जे तेने (तमः स्तोमवत् के ) अंधकार समूहनी पेठे माने बे. तथा वली ते मूर्ख पुरुष ( मित्रं के०) सवाश्ने (शात्रंववत् के०) वैरीसमान मामे बे. वली ते मू र्खपुरुष (मृज के.) पुष्पमालाने (नुजगवत् के०) सर्पसमान माने , वली ते मूर्ख पुरुष, (चिंतामणि के) चिंतामणि रत्नने (लोष्ठवत् के० ) पाषाण समान माने , वली ते मूर्ख पुरुष, (ज्योत्स्ना के० ) चंकांति ने (ग्रीष्मजधर्मवत् के०) नष्कासना तडका जेवी माने .या ठेकाणे