________________ श्रीगौतमप्टना बालावबोध. 305 अने बीजो वीर तो सन्मार्गे चालतो,धर्मनी स्थापना करतो तथा पुण्य.जे, पाप , वीतरांग देव , सुसाधु गुरु में, इत्यादि कहेतो हतो. तेने राजायें मान्यो ते मरीने देवता थशे. अंतें मोरमुख पामशे. अनें शूर नास्तिक वा दी थको घणो संसार रमलशे // इति धर्मस्थापने शूर अने चीरनी कथा // * हवे अडतालीशमी एलानो उत्तर एक गाथायें करी कहे..। गाथा // जो निम्मलनाणचरि, त्त दसणेहिं विनूसिथ सरीरो // सो संसारं तरिवं, सिधिपुरं पांवए. पुरिसो // 6 // . नावार्थ:-जे पुरुष निर्मल झानं चारित्र अने दर्शने करी विनूपित श रीरवालो होय ते. पुरुष संसार संमुश्तरीने मोदनगर प्रत्ये पामशे॥६॥ जेम अनयकुमार झानादिक आराधि मोद पामशे. तेनी कथा कहे - मगधंदेशे श्रेणिकराजा राज्य करे ,तेनो पुत्र अने प्रधान अनयकुमार जे. ते चारबुझिनो निधान ने पोतामा बापना राज्यने वृद्धिवंत करे .तेने रा जायें राज्य आपवा मांमयु. परंतु ते पापना जयथी बीहितो थको लीये नही. ___ एकदा श्रीवीरप्रनु ावी समोसंस्था. तेमने अनयकुमार वांदीने पूब्यु के हे स्वामी ! हेलो साधु कोण थाशे ! प्रजुयें कयुं नदायिनराजा थाशे. हवे पोंतानो पिता श्रेणिक,राज्य मूकी दीक्षा लेतो नथी. तेवारें अजयकु मारें चिंतव्यु के जो दं महारा पिताना आग्रहथी राज्य लाश,तो महारा थी पण दीदा लेवाशे नहिं माटें महारे राज्यश्री काम नथी पण महारा बापें एवं वचन महारी पासेंथी लीधेनुं जे मांहारी श्राझाविना तहारे किहां पण जावू नही, तेनो शो उपाय करवो? तेनी शोध करे : एवामां माघ महिनाने दिवसें संध्यासमयें चेलणा राणी सरोवरनी पाल ऊपर एक साधुने कारस्सग्ग ध्यामें रह्यो दीठो,तेवारें रागीयें चिंतव्यु जे ए कृषि रात्रिये टाहाड केवी रीतें सहन करशे? एवा विचारमां घेर आ वीरात्रि शय्यायें पोहोढी.तिहां पोतानो हाथ सोडनी बीहार रही गयो. अने जागीने जोयुं तो हाथ टाहाढो लागो, ते वखत साधु सांजरी आव्यो. हवे श्रेणिक राजायें चिंतव्युं जे महारो अंतेनर सघलो विरु६ . पा बली रात्रियें अनयकुमारें आवी जुहार कीधो तेने श्रेणिकें का अंतेउरने प्रजाली नारखो. एम कही पोतें वीर नगवानने पूढवा गयो. पालथी अन यकुमारें चिंतव्युं जे अंतेउरमां तो चेलणादिक महासतीयो ने माटें आग