________________ 304 . जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. फूलनी पे कांज नथी. तो जीव क्यां ले ? के जेने सुख पामवांनी वांडा करीयें ? बतुं सुख बांकीनें संदेहयुक्त आगला अर्थने क्यां जोवा जायें ? . तथा सुख दुःख सर्व कर्मे करी होय ,ए वास पण अणमलती जे. जेमा टें एक पादाण नित्य सुखड अने फूलें करी पूजाय अने एक पाषाण नी ऊपर नित्य विष्टा नाखीयें तो हवे ए पाषाणे झुं सारु मातुं कर्म आ चमु जे ? तेम प्राणीमात्रने पण सुखकुःख, कारण, कांज नथी. तप जप क टक्रियाजे कांकरीयें,ते सर्व क्वेशरूप फोकट जाणवी. एटली वात,सूर बोल्यो. (हवे शिष्य ए वातनो उत्तर आपे वे. हे शूर! तुं जे कहे जे, के जीव नयी तो ढुं सुरखी , दुं दुःखी बुं, ए वातनो जाणनार कोण बे ? जेम सुखड लगाडवाथी हर्ष पामीयें, कांटो लागे उहवाश्ये बैयें, तेनो जागनार तो जीवज.एतो प्रत्यद देखाय .जो सहारा कहेवा प्रमाणे जीवजन थी तो पिता प्रमुख वडेरांना नाम पण तहारे कहेवा न जोयें. तथा को प, प्रसाद, शोक, नूख, तृषा, तृप्तो,पीज्यो. ए वात अनुमानें जीवजाणे डे, माटें जीव . तथा तें कह्यु जे पांच माहानूत ने तेज आत्मा बे,ते पण अ सत्य ने केम के? पांचनूततोजड ने माटें जे जड,ते चैतन्य केम होय ? जो वेलु घणी पीलीयें, तो पण तेमांथीतेल नीकले नही. तथा तें जे गुन अशुज कर्म कांज नथी, ए वात ऊपर पाषाणनोह ष्टांत कह्यो, ते पण अयुक्त जे माटें एक सुखी एक दुःखी.एक नाकर,एक चाकर इत्यादि सारा माग जे , ते सर्व पोतपोताना कर्मे करी.तेमाटें जो तप संयमरूप धर्म करीयें,तो सफलं थाय. धर्मना फल इहांज देखाय ने तेमाटें धर्म पण , परलोक गण के अने सर्वज्ञ पण , तेना कहेला शास्त्रने योगें चं सूर्य ग्रहण प्रमुख जाणीयें बैयें. माटें तुं कदाग्रह मूक. इत्यादि अनेक उत्तर प्रत्युत्तर आपीने शूरने निरुत्तर कस्यो. तेवारें राजायें शिष्यनी प्रशंसा करी अने शूरने राजायें कडं के हे पापी! तुं बापने नथी मानतो, सर्वने बापे , तेथी सर्व कोई अन्याय चोरी करशे यने राजा कोइने दंशे नही? तेवारें सदाचारनी वात तो रहेशेज नही ? एम कही रा जायें रोष याणीने शूरने पकड्यो. तेने शिष्ये बोडाव्यो. तेवारें राजा फरी बोल्यो के जून या शिष्यमां दयानो गुण कहेवो ? ए निरीह , साचो सदाचार कहे जे. एम कही पड़ी शूरने पोताना नगरमांथी काहाढी मूक्यो