Jain Katha Ratna Kosh Part 01

SR No.: 010246
Original Sutra Author: N/A
Author: Bhimsinh Manek Shravak Mumbai
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1867
Total Pages: 321
Language: Hindi
Classification: Dictionary
File Size: 37 MB

Page 288

२७६
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. 'D ए फल थयु. ए वात सांजलतांज राजा तथा राणी अने पुत्र पुत्रीयो सर्वने जातिस्मरण झान नपन्यं. पूर्वला जब सांजस्या, तेथी वैराग्य पाम्यां थकां श्रावकधर्म अंगीकार करी पोताने घरे आव्यां. वली एकदा श्रीवासु पूज्य नगवान् श्रावी समोसत्या. तेमने राजा तथा रोहिणी राणी प्रमुख परिवार सहित वांदवा गया. तिहां प्रनुनी देशना सांजली घरे प्रावी पुत्र ने राज्यपाटें थापी सात देवें धन वावरी, चारित्र अंगीकार करी, बेहु जण मोदे गयां ॥ उक्तं च ॥रोहिणी पंचमी तपतणो,गिरवां ए फल जाण ॥ उख व्र होय सुख होय सदा, बोले केवलि वाण॥१॥इतिरोहिणी अशोककथा।। श्लोक ॥ श्रीमत्रवीरपदौ, श्रीजिनमतगतजनै सदावंदौ ॥ श्रीपति निकरा राध्यौ, श्रीदौ प्रणमामि चंगगती ॥१॥ स्वस्तिकः श्री वीतरागः नाम गुप्तम् ॥
॥ हवे त्रीशमी टवानो उत्तर एक.गाथायें करी कहे जे ॥ ॥ गाथा ॥ मदुघाय अग्निदाहं, अंकं वा जो करें पाणीणं ।। बाला रामविणासी, सो कुही जायए पुरिसो ॥ ४५ ॥ , नावार्थः-(जो के) जे पुरुष (मदुघाय के०.) मध पाडे मधपुडा पाडे मदुधालनो आरंन करे, तथा अग्निदाह एटले दावानल दीये वा एटले तथा (पाणीणं के०) प्रा णीयोने के लांबन करे,ढोरने मांन दीए.तथा (बालारामविणासी के०) सूक्ष्म वनस्पतिकायनी विनाश करे, कुमलि वनस्पतिने दे, नेदे, त्रोडे, मोडे, खूटे, चूंटे (सो के०) ते पुरुष नवांतरें कोढीयो थाय जेम गोविंद पुत्र गोसलीयो मधवगेरे पाडवानां प्राप करीने पद्मशेठनो पुत्र गोरो एवे नामे वणिक महा कुष्टी थयो ॥ ४५ ॥ ते गोसलनी कथा कहे जे.
पेठाणपुर नगरें गोविंद नामें गृहस्थ बसे , तेनी गौरी नामें स्त्री, तेने गोसलनामें पुत्र महा उर्व्यसनी बे. एकलो वनमांहे जश्ने लाकडीयें .मदुयाल पाडे, निर्दय पणे जालमांहे शशलादिक जीव होय तिहां दावा नल दीये, अग्नि सलगावे, बलद, गाय,घोडाने बांके, कूमला नवा जगता रोपा कूपलने बेदी नाखे, उन्मूलन करी नाखे, एवं कृत्यं करता देखी लो के तेना बापने उलंनो दीधी, तेवारें बापें तेने शीखामण दीधी, पण ते स व राखमांहे होम्यानी पेठे निःफल थइ. ते पुत्र मावतरने पण उचाटनो करावनारो थयो. धर्मनी तो वात पण ते न जाणे.
एवामां तेना मावतर देवशरण थयां. पड़ी तो बली ते गोसल निरंकु