________________
२७४ - जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. 'पाय कहो. त्यारें जिनेश्वरें कह्यु. रोहिणीनुं तप कर. तेथी सर्व निरांबाध थशे. पड़ी ते राजपुत्रं रोहिणीनुं वप फयुं. तेथी सेनुं शरीर सुगंधमय प्रयु. माटें हे उगधा ! तुं पण ए तप कर. एना प्रनावथी सुगंधकुमारनी पेरें तारां सर्व उःस्व नाश पामशे. एवं सांजलीने ते उगधायें रोदिणी तप अंगीकार कयुं. विधिपूर्वक गुनध्यानथी तपस्या करतां आत्मानी निंदा करतां मुर्गधाने जा तिस्मरण ज्ञान उपन्यु. तेना योगें पूर्वलो नव सांजरी याव्यो,तेथी वली वि शेषे तप करवा मांमयु. आयु पूर्ण थयाथी गुनध्याने मरण पामीने देवलो कने विषे देवता पणे उपनी. त्यांथी च्यवीने अहीं चंपानगरीने विषे मघवा राजानी पुत्री थ. तेनुं रोहिणी नाम पडयु. तेने तमें परण्या बो. एणे घj दान आप्यु जे. तेथी तमारी पट्टराणी थइ . एवं पूर्वे रोहिंगन तप कस्युं जे. तेना प्रनावथी दुःख ते वली शी चीज़ डे! एवं पण ए जाणती नथी. वली जमणुं कयुं तेना प्रनावथी ए कति पामी ! वली हे राजा! ते सिंहसेन राजायें पोताना सुगंध कुमरने राज्य पाटें श्रापो पोतें दीदा लीधी. सुगंधराजा राज्य पालतो.धर्मकृत्य करतो जैनधर्म पालतो मरण पामी देवलो के गयो. तिहांथी च्यवीने पुष्कलावती विजयें पुंगरगिणी नगरीमा विमल कीर्ति राजाने घरे अर्ककीर्ति नामा राजा चक्रवर्तीपणे उपन्यो. त्यां राज्य पाली जितशत्रु साधु पासेंथी दीक्षा ला बारमे देवलोके अच्युतें थयो. त्यांथी च्यवीने अह्नीं तुं अशोक नामें राजा थयो बो. तहारी राणीयें अने तें वेदु जणे मली पूर्व एकमना थइने एज़ रोहिणी तप एक सरखं कह्यु
, ते माटें तहारो स्नेह एनी ऊपर घणो जे. वली राजायें. पूर्दा के हे स्वामी ! महारी स्त्रीने आठ पुत्र धने चार पुत्रीयो थ. ते तेमना कया पु एयोदयथी थई ? तेवारें गुरु बोल्या के, हे माहानाग्य ! एमांथी सात पुत्र तो पूर्वला नवें मथुरा नगरीयें एक अग्निशर्मा ब्राह्मण निवारी रहेतो हतो. तेने घेर साते पुत्र पणे उपन्या हता. ते दरिडी कुलमां उपन्या तेथी साते निख मागवा जाय, पण तेने को उटले बेसवा आपे नहीं. ज्यां जा य त्यां धक्को मारी बाहेर काहाडी मूके. एम ते. पुत्र गामो गाम फरतां निख मागता मागता एकदा पामलीपुरें गया. तिहां तेणें एक वाडीमां राजाना पुत्र तथा प्रधानना पुत्रने घणा हीरा मोतीना अमुल्य आनरण पहेरीने खेलता थका दीठा, तेथी मनमां आश्चर्य पाम्या. तेवारें म