________________
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो.
बोध, सुतां
तां होय प्रतिबोध ॥ १ ॥ इति अजय सिंह धन सिंहकथा ॥ हवे व शमी बानो उत्तर एकगाथायें करी कहें बे.. ॥ गाथा || विद्या विन्नाणं वा, मिठा विलए गिन्हिनं जोन ॥ अवम नइ यायस्यिं सा विद्या निष्फला तस्स ॥ ३६ ॥ नावार्थ:- जे जीव वि या अथवा विज्ञान जे कला प्रमुख तेने मिथ्या एटले कूडा विनये . करी लेवा वांबे अर्थात् जलावनार जे खाचार्य तेनुं नाम उलवी नांखे, अवगणी ना पर ते जीवने नोली विद्या सफल' न थाय निःफल थाय. जेंम त्रि ये नातिनी पासेंथी विद्या शीखीने ते विद्याने बजें विदेशें ज त्रि आकाशने विषे राख्यो ने गुरुनुं नाम उलवी नाख्युं ते करीयाका शकी त्रिदं पडीगयो विद्या निष्फल थइ. इहां नापितनी कथा. कहे बे.
राजापुर नगरें कोइक विद्यावंत नापित वसे बे. ते विद्याने बलें या काराने विषे पोतानो बरो निराधारपणे राखे. परंतु तेहने लोक मांने नहीं एवो तेनो प्रभाव देखीने एक त्रिदंमीयो ब्राह्मण ते विद्या लेवानी वांढा करतो ते नापिनो मियात्वें बाह्यविनय करवा लाग्यो, जाएयुं जे कोइरी तें पण विद्या खापे तो ठीक थाय "अमेध्यादपिकांचनं” एटले. अपवित्रथी पण सोनुं लीजें. एम चिंतवी सदैव तेनी सेवा करे, नक्ति करे, पढी वि द्या मागवानी प्रार्थना कीधी, तेवारें तेणें पण संतुष्ट यने विधिपूर्वक वि या दीधी. ते त्रिणं विधिपूर्वक खाराधीने विद्या साधी सीधी पढी पोतानो जे त्रिदंम हतो, तेने व्याकाश मंगलें राखीने लोकोने कौतुक देखा तो फरे. लोक पण तेनी पूजा नक्ति की प्रशंसा करवा जाग्या. एकदा लोकें पूयं के हे स्वामी ! ए विद्या तसें कया गुरुनी पासेंथी पाम्या हो ?
तेवारे ते ब्राह्मणें लगाथकी नावीनुं नाम कयुं नहीं अने तेने बदले हिमवंत वासी विद्याधर महारो गुरु बे. तेनी सेवा विनयथकी हुं या विद्या पाम्यो बुं. ए रीतें गुरुनुं नाम उजवतांज ते ब्राह्मणनो त्रिदंम जे खाका शमां अधर रहेलो हतो, ते खडखडाट करतो खाकाशथकी नीचें धरती यें यावी पड्यो, तेवारें लोकी सर्व हांसी करवा लाग्या खने जेवुं मान मह त्व वृद्धि पाम्युं हतुं तेथी वली बमणी अवहेलना थइ. लोक जे पूजा नक्ति करता हता, तणें पूजा नक्ति करवी मूकी दीधी. ए रीतें जे पुरुष विनय विना विद्या शीखे, गुरुनुं नाम उलवे, गुरुनी अवगणना करे, तेनी
श्५६