________________
२५४ जैनकथा रत्नकोष नाग पदेलो. बीजो धनसिंह ए बे.नामें बे पुत्र थया. परंतु तेना पोत पोतांना कर्म जूदां जूदां जे. महोटो ना तो वाघ, सिंहा सर्प, शरन, नूत, प्रेत इत्या दिक जीवोथी पण बीहे नही आकाशथी वज पडे तो पण मरे नहिं. अने बीजो न्हामो नाइजे धनसिंह , ते.तो मात्र सींदरी देखे, तो पण तेने सर्प मानीने बीक आणे, कोक पांदडं हाले, तेटलामां बीहे. • __ एक वार ते नगरनी ढूकडो एक सिंह याव्यो.जाणीने ते रस्तेथी कोई पण जाय नहि. तेवारेंप्रधानें राजा बागल यावी विनति करी के हेमहाराज! सिंहनी बीकथी मार्गमां कोई चाली शकतुं नथी. तेवारें राजाय सनामांहे सिंहने मारी लाववानुं बीडं आपवा मांमयुं. पण कोयें ज़ाल्युं नही, प रंतु अनयसिंहें ते बीडं जाल्युं अने कह्यु के हे महाराज! तमारो यादेश ने तो एकलोज जश्ने सिंहनो वध करी थावीश! अने लोकोने सुख करी आपीश ! एम कही वनमा गयो तिहां सिंहने बोलावी नालुं मारी तेनो वध करी पाडो यावी राजाने प्रणाम कीधो. राजायें खुशी थश्ने तेने महोटो सिरपाव बाप्यो. घणांक वस्त्रानरण दीधां.
वली एकदा को एक सीमाडीयो राजा ते राजानी याग न मान तो थको वाट पाडे, गामोने लूंटे , तेनो निग्रह करवा माटें राजायें बी ९ फेरव्युं ते पण अनय सिंहें जाल्युं अने कटक श्ने ते सीमाडीया सामंतना नगरें पहोतो. ते राजानी पासें दूत मोकलीने कहेवराव्युं के अ मारा राजानी आण मान्य कर. नहिं तो यु६ करवानी सजा कर. तेवा रें सामंतें कह्यु के बागल पण घणा वखंतं राजानुं कटक महारी ऊपर च डा करी थाव्युं हतुं ते में जीत्यं हतुं. तेने दूतें कडं के स्वामी! हमणां तो अनय सिंह सिंह याव्यो बे. ते सांजली सामंत बोल्यो जे मोहाडाथी वरखाण करवे शुं थवानुं बे ? सिंह डे के शियालीयुं ले ? ते तो संग्राममा पाधलं जणा यावशे. ते सांजली दूत पाबो याव्यो अने अनयसिंहने कां के एमां अहंकार घणो ने, माटें युड़ कस्या विना मानशे नही. ... हवे अजय सिंह रात्रिने वखत निष्टचर्यायें गढ उलंघीने सामंतराजाना महेलमा पेठो. सामंत सूतो हतो तेने जगाड्यो अने कह्यु के ऊ ऊत, सिंह श्राव्यो तेनी साहामो धाव. ते सांजली सामंत पण कठीने सा हामो आव्यो. बेहुयें मनयु-६ कह्यु. अनयसिंहने सामंतें नूमियें पाडी बां