________________
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो.. श्रीवासुपूज्य स्वामी पासेंथी तरतनी दीक्षा लेने वव्यो व्रतो, तेने रस्ता मां आवतो देखीने प्रथम तेनीज परीक्षा करवा माटें अनेक प्रकारनां मि ष्टान्न नात पाणी सरस बनावीने तेने देखाड्यां. ते साधु नख्यो तरस्यो ह तो, तथापि तेणें ते मिष्टान्नने असुजतां जाणी लीधां नही. पोताना साहस थी चल्यो नही. तेवारे ते देवोयें एक रस्ते कांटा कांकरा विकूा, अने एक तरफना रस्ता उपर घणा न्हानां न्हानां देडकां किकूयों, तो पण ते महात्मा देडकां तरफना मार्गने बांमीने जे रस्ते कांटा कांकरा हता, ते रस्तेथी चालवा लाग्यो, तेने जो पण कांटाने योगें पगमांथी लोहीनी धा रा चाली जाय , तो पण दोन पाम्यो नहिं. ते पड़ी त्रीजी परीक्षामा ते साधुनी आगल देवोयें गीत नाटक करखां, स्त्रीयोनां रूप बनावीने दोनवी जोयो, तो पण ते दोनाणो नहिं. तेवारें.चोथी परीक्षा करवा माटें वली ते देवो निमित्तियानां रूप विकूर्वी साधुनी पासें आवीने कहेवा लाग्या के हे महात्मन् ! अमें निमित्तशास्त्रना बलथी कहीयें बैये जे तमारंवायुष्य ह जी घणुं ने, माटें हम यौवनावस्थायें जोग जोगवी, पडी वृक्षावस्था मां चारित्र लइ तप करजो. ते सांजली साधु बोल्या के हे सिपुरुषो! जो महारं आयुष्य घणुं हो, तो दूं घणा काल पर्यंत चारित्र पालीश ! ते थी घणा कर्मनी निर्जरा थशे ! वली हमणां लघुवयंमां तप थ६ शकशे, परंतु जरा अवस्था प्राप्त थया पली कांइ विशेष तप थाय नहीं ! एवी ते साधुनी दृढता जोश देवो हर्ष पामी ज़िनधर्मनी प्रशंसा करवा लाग्या.
हवे ते बेदु देवो आगल जतां वनमांहे घणा कालगें तप करता, म होटी जटावाला, एकांत ध्याने.रहेला.एवा जमदनि नामक तापसने दी ठो. तेनी परीक्षा करवाने अर्थे ते बेदु देवो, चकला अने चकलीनुं रूप धारण करी ते ऋषिनी दाढीना वालमांहे मालो कर रह्या. एवामां च कलो मनुष्यनी नाषायें चकखीने कहेवा लाग्यो के हुँ हिमवंतपर्वतें जा यावं, तिहां सुधी तुं हां रहेजे ? ते वात चकलीयें न मांनी अने कहेवा लागी के तुं तिहां जश्ने बीजी को चकली साथें आसक्त थ जा. तो महारा शा हवाल थाय ? तेवारें चकलो बोल्यो के जो फरी नहीं थावं तो महारा ऊपर गोहत्या, स्त्रीहत्यादिकनु पाप ले. इत्यादि वातो कही. परंतु चकलीयें कांहि मान्युं नहिं, थने कहेवा लागी के जो तुं को चकली सा