________________
जैनकथा रत्नकोष नाग पदेलो. ॥ अथ आझास्तवनामा एकोनविंशतितमः प्रकाशंः॥ ॥ तव चेतसि वर्नेह, मिति, वाापि उर्लना ॥ मञ्चित्ते वर्तसे चेत्त्व, मलमन्येन. केनचित् ॥ १ ॥. निगृह्य कोपता. कांश्चि, कांश्चितुष्टयानुर ह्य च ॥ प्रतार्यते मृधियः, प्रसननपरैः परैः ॥ ॥ नावार्थ:-हे ना थ! हुँ तमारा चित्तने विपे रहुँ ,एवी वार्ता पण अति उर्लन . परंतु हे नाथ ! तमें जो मारा चित्तने विषे रहेता हो,तो पठी बीजा कोइ पण साधनें करी | कर्त्तव्य ? अर्थात् कांश नहिं ॥ १ ॥ हे नाथ ! प्रतारणने विषे तत्पर एवा अन्य हरिहरादिक देवोयें कोमलबुद्धि एवा पुरुष फसाव्या डे. ते केवी रीतें फसाव्या बे ? तो के केटला एक लोकोने को करीने अने केटला एक लोकोने तुष्टि अने पोताना अनुग्रह प्रत्ये पमाडीने फसाव्या वे ॥
॥ अप्रसन्नात्कथं प्राप्यं, फलमेतदसंगतम् ॥ चिंतामण्यादयः किंतु, फलं त्यपि विचेतनाः ॥३॥ वीतराग सपर्यात, स्तवाझापालनं परम् ॥या झारामा विराक्षा च, शिवाय च जवाय च ॥४॥ .जावार्थः-कोक शंका करे के जगवान् श्री वीतराग कोइने पूण प्रसन्न नथी अने अप्रसन्न पण नथी. एमाटें तेनाथी नपासकोने फलप्राप्ति केम थशे ? ए शंकानो परिहार करतो थको दृष्टांत कहे जे के, अप्रसन्न एवा देवगुरु इत्यादिकोथी फलप्राप्ति थवा माटें केम शक्य थशे ? •एवं जे बोलवू, ते असंगत . कारण के चेतनरहित एवां पए चिंतामणि,कल्पद,अने दक्षिणावर्त शंखादिक ते सर्व फल देतां नथी गुं? ना देज ले ॥३॥ हे वीतराग! तंमारी पूजा करवा करतां तमारी अज्ञातुं पालन करवु ए उत्कृष्ट जे. कारण के, तमारी आझाना पालन कर वाथी मोदप्राप्ति थाय जे; अने खमन करवाथी संसार वृद्धि थाय ने ॥४॥
॥ बाकालमियमाझा ते, हेयोपादेयगोचरा ॥ याश्रवः सर्वथा हेय, उ पादेयश्च संवरः ॥५॥ आश्रवोनवहेतुः स्यात्, संवरोमोदकारणम् ॥ श्ती यमाईती मुष्टि,रन्यदस्याः प्रपंचनम् ॥६॥ हे नाथ ! कर्मबंधनहेतु जे या श्रव, ते सर्व प्रकारे करीने तजवो, अने कर्मदननो उपाय एवो जे संव र, ते सर्वथा ग्रहण करवो. माटें ( हेय के०) तज़वा योग्य अने (उपादे य के०) ग्रहण करवा योग्य विषय जेनो एवी प्रतिम जे तमारी याज्ञा ते अनादि सिम ॥ ५ ॥ श्राश्रव ए संसार- कारण अने संवर ए