________________
२१६ जैनकथा रत्नकोप नाग पदेलो.
॥ एकोहं नास्ति मे कश्चि, न चाहमपि कस्यचित् ॥ त्वदेहिशरणस्थ । स्य, मम दैन्यं न किंचन ॥ ७॥ यावन्नाप्नोमि पदवीं, परां त्वदनुना वजाम् ॥ तावन्मयि शरण्यत्वं, मामुचः शरणं श्रिते ॥ ७॥ नावार्थः-. हे नाथ ! ढुं एक बुं, मारे बीजो कोइ नथी, श्रमे ढुं पण कोइनो संबंधी नथी, ए माटें हे नाथ! तमारा चरणने विषे शरणे आवेला मने कांहिं पण दीनपणुं नथी ॥ ७ ॥ हे नाथ ! दुं ज्यां सुधी तमारे प्रनावें करीने प्राप्तथयेली नत्कृष्ट एवीजे मोपदवी. ते प्रत्ये प्राप्त थयो नथी, त्यां सुधी हे जगवन् ! शरणागत राणपणाने तमें बोडशो नहि. अर्थात् शरणे यावे जो जे ढुं तेनो त्याग करशो नहिं ॥ इति सप्तदश प्रकाशः ॥ ७ ॥
॥अथ कोरोक्तिस्तवनामाष्टादशः प्रकाशः॥ ॥न परं नाम मृदेव, कठोरमपि किंचन ॥ विशेषज्ञाय विज्ञप्यं, स्वामिने स्वांताक्ष्ये ॥ १ ॥ ॥न पदिपसिंहादि, वाहनासीनविग्रहः ॥ न नेत्र वक्रगात्रादि,विकार विकतालतिः ॥२॥ नावार्थः- वली कोमलामंत्रणथी कहे जे के,हे स्वामिन ! विशेष निपुण एवा जे तमें स्वामी,तेबापने माटें के वल अत्यंत कोमलजविज्ञापना करवी योग्य एम नथी? तो कांइक पण कठोर विज्ञापना करीयें ? कारण के कठोर विज्ञापनायें पोताना अंतःकरणनी शुक्षि थाय ने ॥१॥. हे नाथ ! तमें पक्षि, पशु, सिंहादिकवाहनने विपे बेवेलो मेनो देह एवा नथी,अने नेत्रे करीने तथा मुखें करीने अने शरीरा दिकना विकारें करीने जेनीयाकति बीनत्स अमंगल एवा पण नथी ॥२॥
॥ न शूलचापचकादि, शस्त्रांककरपल्लवः ॥ नांगनाकमनीयांग, परिष्वं गपरायणः ॥ ३ ॥ ॥न गर्हणीयचरित, प्रकंपितमहाजनः ॥ न प्रकोप प्रसादादि, विडंबितनरामरः ॥ ४॥ नावार्थः-अनें तमें शूल, चाप,चक्र, इत्यादिक चिन्ह जेने विषे ,एवा हस्तपनवें करी युक्त पण नथी; अने स्त्रीन जे सुंदर अंग, तेना आलिंगनने माटें तत्पर, एवा पण तमें नथी ॥३॥ अने निंद्य एवा आचरणे करी अत्यंत कंपने पमाडेला ने महाजन केतां शिष्टजनो जेणे,एवा पण तमें नथी; तेमज अत्यंत कोप किंवा प्रसाद,तेणें, करी जेणें नर अने अमरने,विडंबन करेला बे; एवा पण तमें नथी ॥
॥ न जगजननस्थेम, विनाशविहितादरः ॥ न लास्यहास्यगीतादि