________________
वीतरागस्तोत्र.
२९३ वायु में, ते पण ज्यारें तमारेविषे प्रतिकूलता बोडे , तो ज्ञानाधिक्यवान् पंचेंघिय जीव झुं प्रतिकूलथाय ? ना थायज नहिं ॥१२॥
॥मूर्ना नमंति तरव, स्त्वन्मादात्म्यचमत्कृताः॥ तत्कृतार्थ शिरस्तेषां, व्यर्थ मिथ्यादृशां पुनः॥१३॥ जावार्थ:-हे नाथ! तमारा माहात्म्ये करीने चमत्कारने पामेला एवा वृदो,पोताना मस्तकें करीने तमने नमे . ते का रणमाटें ते दोनुं मस्तक (कृतार्थ के०) सफल जाणवं. परंतु मिथ्या दष्टियोनुं तमने न नमनासं जे मस्तक डे, ते निष्फल जाणवू ॥ १३ ॥
॥जघन्यतः कोटिसंख्या, स्त्वां सेवंते सुराऽसुराः ॥ नोग्यसंजारलन्यार्थे, न मंदा अप्पुदासते ॥ १४॥ नावार्थ:-हे नाथ! सामान्यथकी कोटिसं ख्या प्रमाण सुर अने असुरोतमने सेवे जे. कारण के नोग्यसमुदायें करी प्राप्त थवाने योग्य जे अर्थ ते विपे (मंदायपि के०) बालसु पण उदासी न थता नथी ॥ १४ ॥ इति सुरकतातिशय नामक चतुर्थः प्रकाशः ॥४॥
॥अथ प्रातिदायनांमा पंचम प्रकाशः॥ ॥ गायन्निवालिविरुतै, नृत्यन्निव चलैदलैः॥ त्वंगणैरिव रक्तोसौ, मोदते चैत्यपादपः ॥१॥ नावार्थ:-हे नाथ आ समवसरणने विषे देवोयें करे लो जे चैत्यनामक अशोकवृद, ते यानंद पामे छे. केवी रीतें आनंद पामे
? तो के चमरोना गुजारवें करीने जाणे गीत गान करतोज होय नहि ! अने चंचल एवां पत्रोयें करीने नृत्य करतोज जाणे होय नहि ! अने तमारा गुणें करीने अनुरक्त थेयेलोज जाणे होय नहि ! एम आनंद पामेलो देखाय डे ॥१॥
॥ यायोजनं सुमनसो,ऽधस्तान्निदिप्तबंधनाः ॥ जानुदघ्नीः सुमनसो, . देशनो| किरंति ते ॥ २॥ नावार्थ:-हे नाथ ! ( सुमनसः के० ) देव तात, ते तमारी देशनानूमिने विषे एक योजन पर्यत, जेनां दीटां अधो नागें करेला एवां पुष्पोने जानुप्रमाण, विस्तारे जे ॥ २ ॥
॥ मालवकौशिकीमुख्य, ग्रामरागपवित्रितः ॥ तव दिव्योध्वनिः पीतो, हर्षाद्रीवैZगैरपि ॥३॥ नावार्थ:-हे नाथ ! मालवकौशिक प्रमुख ग्रामोयें करी मनोहर एवा रागविशेष,तेणें करी पवित्रित एटले पवित्र क रेलो अर्थात् प्रशस्य मनोहर जे राग, तेणें उत्तम प्रकारे करी गान करे