________________
जैनकथा रत्नकोप नाग पहेलो. __ ॥लोकोत्तरचमत्कार, करी तव नवस्थितिः ॥ यतोनाहारनीहारी, गोच रौ चर्मचक्षुषाम् ॥॥ नावार्थ:-हे नाथ ! जे कारण माटें तमारो या हार अने नीहार,ते चर्मचळु याला मनुष्य तिर्यचने दृष्टिविषय थता नथी. ते कारण माटें तमारा जन्मनी स्थिति (लोकोतरचमत्कारकरी के०) सर्व लो कोने अत्यंत विस्मय करनारी जे ॥॥ इति सहजातिशयक्षितीयप्रकाशः॥२॥
॥ अथ कर्मक्षयातिशय नामा तृतीय प्रकाशः॥ ॥सर्वानिमुख्यतोनाथ,तीर्थकन्नामकर्मजात् ॥ सर्वथा सन्मुखीनस्त्व, मा नंदयसि यत्प्रजाः ॥ १॥ नावार्थ:-हे नाथ ! जे कारण माटें सर्व प्रकारे सन्मुख एवा तमो, तीर्थकर नाम कर्मथी नत्पन्न थयेला (सर्वानिमुख्यतो के) सर्वानिमुखपणाथकी एटले चार मुखपणाथकी सनाने विपे सर्व लोकोने आनंद पमाडो बो. अर्थात् तमोने तीर्थकर नाम रूप कर्मे करीने सर्वानिमुख्य एटले चतुर्मुखपणुं प्राप्त थयुं . ए माटें सर्व. प्रजाने सन्मुख एवा तमो सर्व प्रकारे करीने आनंद उत्पन्न करो बो॥१॥
॥ यद्योजनप्रमाणेपि, धर्मदेशनसमनि ॥ संमांति कोटिशस्तिर्यग,नृदेवाः सपरिबदाः ॥॥ जावार्थ:-हे नाथ ! जे तमारा योजन प्रमाण एवा धर्मोपदेशना समवसरणने विषे परिवार सहित कोटि प्रमाण एवा (ति र्यग्नृदेवाः के०) तिर्यच, मनुष्य अने देवो ते सुखें करीने समाय ॥२॥
॥तेषामेव स्वस्वनाषा,परिणाममनोहरम् ॥ अप्येकरूपं वचनं. यत्ते धर्मा ऽवबोधकत् ॥३॥ नावार्थः-हे नाथ.तमाळं धर्मना अवबोधने करनालं एक सर एवं पण जे वचन, ते तिर्यग् मनुष्य अने देवादिकोने पोतपो तानी नाषायें परिणाम पामीने मनोहर लागे जे. अर्थात् तमाळं वचन सर्व कोइ पोतपोतानी नापामां समजे डे माटें सर्वने बोध रूप थाय रे ॥३॥
॥सायेपि योजनशते, पूर्वोत्पन्नागदांबुदाः॥यदंजसा विलीयंते, त्वदिहा रानिलोमिनिः ॥॥ नावार्थ:-हे नाथ ! जे कारण माटें तमारा विहार रूप वायुना तरंगें करी एकसो पञ्चीश योजन पर्यंत, पूर्वे नत्पन्न थयेला जे रोगरूप मेघ, ते वेगें करीने विदीर्ण थाय ने. अर्थात् वायुयें करी जेम मेघ नाश पामे , ते प्रमाणे तमारा विहारें करीने आसपास सवासो योजन पर्यतवसनारा लोकोना रोग नाश पामे वे ॥ ४ ॥ .