________________
सिंदूरप्रकरः
२४॥ करि मारे ताहि, विपकी बहिन तातें विपको सो हियो है ॥ ऐसी गहारी जिन धरमके पथमारी, करिकें सुकत तिन याको फल लियो है ॥ ७६ ॥
कथाः-अंगदेशने विषे धारापुर नगरनो सुंदर नामें राजा , तेनी म दनवनना नामें राणी . लेने एक कीर्तिपाल, बीजो महीपाल एवे नामें बे पुत्र . ते राजा परस्त्रीपराङ्मुख , अने राणी पण शीलांगी जे. एकदा मध्यरात्रिये तेनी कुलदेवतायें श्रावीने कडं के हे राजन् ! तुमने उर्दशा आवी ,महोटुं कष्ट प्राप्त थझे ? ते सांजलीने राजायें कह्यु के गुनागु नकर्म जे जीवें कस्यां होय, ते जोगव्या विना लूटको थाय नही ॥ यतः ॥ संपदि यस्य न हों, विपदि विषादोरणेषु धीरत्वम् ॥ तं नुवनत्रयतिलकम्, जनयति जननी सुतं विरतम् ॥ १ ॥ माटें कीधां कर्म नोगव्या विना लूटे नही. एवं धैर्य धरी प्रधानने राज्य नलावी राजा पोतें तथा स्त्री अने बे पुत्र साथें लश् परदेश नणी चाल्या. एकदा वगडामां कुटुंब सहित राजा सूतो ले ते वखतें पोतानी पासें जे संबल हतुं, ते सर्व चोर लोको लश् गया. पनी वनफलादिकें कुटुंब निर्वाह करतो थको चालतो चालतो पृथ्वीपुरनगरें आव्यो. तिहां को धनसागर व्यवहारीयाना वाडामा रह्यो. राणी'लोंकोने घेर मजुरी करवा जाय जे तेने स्वरूपवान देखी मोहित थ लोको मजुरी वधारे देवा लागा. तिहां विषयी लोकोना प्रसंगथी घणां रख सहन करयां, फरी नाग्योदय थयो तेवारें पोताने नगरेंगया. राज्य पाम्यां, सर्व कुटुंबने मल्यां, सर्व मनोरथ सिह थया. घणो काल सांसारिक सुख नोगवी वृक्षावस्थायें चारित्र लइ देवट संलेषणा करी देवलोकें गया. ए लम्पीनी चंचलताविषे कथा जाणवी॥७६॥ हवे दाननो उपदेश कहे .
चारित्रं चिनुते धिनोति विनयं झानं नयत्युन्नतिम्, पुष्णाति प्रशमं तपः प्रबलयत्युलासयत्यागमम् ॥ पुण्यं कंदलयत्यऽघं दलयति स्वर्ग ददाति क्रमात्, निर्वाणश्रियमातनोति निहितंपात्रे पवित्रं धनम्॥७॥ अर्थः-(पवित्रं के०)पवित्र एटले न्यायोपार्जित एवं (धनं के०) धन, (पात्रे के) पात्रने विषे (निहितं के०)यारोपण कयुं तुं एटले दाधुं तुं (चारित्रं के०) संयमने (चिनुते के०) वधारे . तथा (विनयं के०) विनयना गुणने