________________
सिंदूरप्रकरः
१३५ हवे निर्गुणना संगना दोषो कहे ने. दरिणीटत्तम्॥ दिमति महिमांनोजे चंमालनिलत्युदयांबुदे, घिरदति दयारामे (दमारामे) दमदमानृति वचति ॥समि धति कुमत्यंग्नौ कंदत्यनीतिलतासु-यः, किमनिलषता श्रेयः श्रेयः स निर्गुणसंगमः॥६नाइति गुणिसंगप्रक्रमः॥१५॥
अर्थः-(सः के) ते (निर्गुणसंगमः के०) निर्गुणिजननो संगम, ( श्रेयः के०) कल्याणने (अनिलषता के) वा करनार एवा पुरुचे (किं के०) झुं (श्रेयः के०) आश्रय करवा योग्य ? ना आश्रय करवा योग्य नथीज. ते केहेवो निर्गुणनो संगम ले ? तो के ( यः के०) जे (महिमांनोजे के०) महत्त्वरूप कमलने विषे (हिमति के) हिसनी पेठे आचरण करे . वली (नदयांबुदे के०) धन, धान्य,प्रताप वृदिरूपजे मेघ तेने विषे (चंमानिलति के०) प्रचंमवायुनी पेठे आचरण करे . वली ( दयारामे के०) दयारूप आराम जे वन तेने विषे (दिति के०) हत्तीनी पे आचरण करे . अथवा (दमारामे) एवो पाठ होय तो इंडियदमनरूप वन तेने विषे हस्ती समान आचरण करे ने वली (देमदमानृति के०) कल्याणरूप पर्वतने विपे ( वजाति के०) वजनी पेठे आचरण करें . वली (कुमत्यग्नौ के०) कुम तिरूप जे अनि तेने विषे (समिधति के०) काष्ठनी पेठे आचरण करे . तथा (अनीतिलतासु के०) अन्यायवन्निने विषे (कंदति के०) कंदनी पेठे या चरण करे ..माए अनीतिनों मूलरूप एवो जे निर्गुणसंगम तेने श्रेयने श्ता करनार पुरुषं न आश्रय करवो. आंहिं गिरिशुक अने पुष्पगुकनी कथानो दृष्टांत जाणवो ॥ ६७ ॥ ए गुणिसंगप्रक्रम थयो. ॥ १४ ॥ __टीका:-निर्गुणसंगमदोषमाह ॥ हिमतीति ॥ स निर्गुणसंगमः किमपि श्रेयः कल्याणं अनिलषता वांडता पुरुषेण। किं श्रेयः किं आश्रयणीयः ? नाश्रयणीयः। सकः? योमहिमाएव महत्वमेवांनोजकमलं तस्मिन् हिमति। हिमश्वाचरति तहिनाशकत्वात । पुनर्यो निर्गुणसंगमः उदयएव धन धान्य प्रतापदिरेवांजोदो मेघस्तत्र चंमानिलति प्रचंमवायुरिवाचरति । पुनर्दया एव आरामो वनं अथवादमाराम इनिपाते दमएव आरामो वनं तत्र रदति हिरदवद् गजवदाचरति तउन्मूलकत्वात् । पुनर्यः देममेव कुशलमे