________________
११६ जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. रायणं के० ) मूर्वजनने 'तरवाने तत्पर ले ॥ ५६ ॥ इति माया प्रक्रमः ॥ १२ ॥ ए माया उपर श्रीमन्निनाथजीना पूर्वनवनी कथा जाणवी ते प्रसिह ने माटें थाही लवी नथ ॥ १२ ॥ .
टीकाः-पुनराह ॥ मुग्धप्रतारणेति ॥ कंपटे मायायां लंपटा वांबायुक्ता चित्तवृत्तिर्मनोव्यापारो यस्य तस्य पुरुषस्य यत्पाटवं चातुर्य उलिहीते नना सति । तत्पाटवं अवश्यं निश्चयेन आयतौ धागामिनि काले उपप्लवं उ पश्वं अलवा अविधाय न जीर्यति परिणामं न याति । किं कुतः?, तस्य विपाकोनवत्येव । किमिव ? अपथ्यनोजनं आमयमिव । यथा अपथ्यं नोज नं जेमनं आमयं रोगं अकृत्वा बायतौ न जीर्यति । कथंभूतं पाटवं? मु ग्धानां मूर्वानां प्रतारणे वंचने परायणं तत्परं ॥ अत्र मल्लीनाथजीवमहा बलदृष्टांतः ॥ ५६ ॥ इति ॥ सिंदूरप्रकारख्यस्य, व्याख्यायां हर्षकीर्तिनिः ॥ सूरिनिर्विहितायां तु, मायायाः प्रक्रमोऽजनि ॥ १२ ॥ इति हादशोमाया प्रक्रमः॥ १२ ॥ .
नाषाकाव्यः-आनानकहंद ॥ ज्यौं रोगी करि कुपथ, बढावै रोग तन ॥ स्वाद लंपटी जयो, कहै मुफ जनम धन ॥ त्यौं कपटी करि कपट, मूढ को धन हरै ॥ करै कुगतिकों बंध, हरष मनमें धरै ॥ ५६ ॥
हवे लोनत्यागनो उपदेश करे .. शार्दूलविक्रीडितटत्तध्यम् ॥ यदुर्गामटवीमटंति विकटं कामंति देशांतरम्, गादंते मदनं समुश्मतनुक्वेशां कृषि कुर्वते ॥ सेवंते कृपणं पतिं गजघटासंघःसंचरम्, सर्पति प्रधनं धनांधितधियस्तरोनविस्फूर्जितम् ॥५॥ अर्थः-(धनांधितधियः के०) धनें करी बंध थयेली ने बुधि जेनी एवा पुरुषो, अर्थात् लोजी जनो ( यत् के०) जे धनने माटें (उर्गा के०) न ज वाय एवी (अटवीं के०) अरस्यप्रत्ये (अटंति के) अटन करे . एटले अरण्यमा फरे . वली (विकटं के०) विस्तीर्ण एवा (देशांतरं के०) देशां तर प्रत्ये (कामंति के०) चमण करे . वली (गहनं के०) कोथी न अवगाहन थाय एवा (समुई के०) समुश्प्रत्ये (गाहंते के०) अवगाहन करे . वली (अतनुक्लेशां के०) बहु कष्टें करी साध्य थाय एवी (कृषि के०)