________________
११२ , जैनकथा रत्नकोष नाग पहेलो. एवा (विकारं के०) विकारने (मार्दवामृतरसेन के) मृउतारूप अमृतरसें करी (शांति के०) उपशमप्रत्यें (नयस्व के०)पमाडो अर्थात् मानने नम्रता रूप रसें करी शांतिप्रत्ये पमाडो ५॥ इति एकादश मानप्रक्रमः ॥११॥ ____टीकाः-नूयश्चाह ॥ मुष्णातीति ॥ योमानोंडानाजां प्राणिनां विनय जीवितं विनयगुणरूपं जीवितं मुष्णाति उन्निनत्ति। कथंनूतं विनयजीवितं? कृतसमस्तसमीहितार्थसंजीवनं । कृतं समस्तानां समीहितार्यानां वांबितार्था नां संजीवनं येन तत् । तं जात्यादिमाम विषजं जातिलानकुलैश्वर्यबलरूपतपः श्रुतानां मानोऽहंकार स एव वितस्मात्समुनवं नत्पन्नं विषमं घोरं विकारं मा ईवाऽमृतरसेन मृतासुधारसेन शांतिनपशमं नयस्व प्रापय॥ मानत्यागे बादु बलि नंदीपेण दृष्टांतः ॥५२॥ सिंदूरप्रकराख्यस्य, व्याख्यायां हर्षकीर्तिनिः॥ सूरिनिर्विहितायां तु: मानस्य प्रक्रमोऽजनि ॥११॥ इति मानप्रक्रमः॥२१॥
नाषाकाव्यः-चोपाई ॥ मान विषम विष तन संचरै, विनय विनासै वं बित हरै ॥ कोमल गुन अमृत संयोग, विनसै मान विपम विष रोग ॥५॥
कथाः- मगधंदेशे राजगृहनगरीयें श्रेणिकराजाले तेनो नंदिषेण नामें पुत्र गुणें करी पवित्र , तिहां गुणशैलचैत्ये श्रीमहावीर समोसस्या, नंदी पेणे नगवानने वांद्या, धर्मदेशना सांजलीने दीदा लेवानो नांव थयो. तेवारें शासन देवतायें कयुं के हंजी तमारे नोगावली कर्म शेप रह्यां ने, ते जोगव्या पड़ी चारित्र लेजो. कारण के अवसरें सर्व रूडं कहेवाय अने अवसरेंज फल दायक थाय, एम शासन देवतायें समजाव्यु: तेमनुं वचन अप्रमाण करी नवितव्यताने वशे तेणें दीक्षा लीधी. ते घसा वर्ष पाली, घणी लब्धियो उपनी. एकदा पारणें वहोरवा माटें वेश्याने घेर अावीने धर्मलान दीधो, वेश्यायें अर्थलान कह्यों. तेवारें नंदीपेणें तर| ताणीने साडी बार क्रोह इव्यनो वरसाद वरसाव्यो, यावत् जोगावली कर्मथी तिहां रह्यां. वेश्या साथें लोग जोगववा लाग्या. तिहां बार वर्ष वही गया. नित्य प्रत्ये दश दश माणसने प्रतिबोध पमाडी श्रीवीरनी पासें दीदी लेवा मोकले.
एकदा नोगावली कर्मनो क्ष्य थवाथी उपदेश देतां नव जणने प्रति बोध पमाडी श्रीवीर पासें मोकल्या पण दशमो सोनी प्रतिबोध न पाम्यो. तेणें कह्यु के जेम मुझने उपदेश आपो हो, तेम तमें केमादरता नथी? एवामा नोजनवेला थवाथी स्त्री आवीने रीशथी जोजन करवाने बोलाव्या. तेवारें ,