________________
ए
जैनकथा रत्नकोष नाग पहेली.
वनानि दी. अर्थात् तेणें गुणोने पण नाश करया, वेली (सकलापदां के० ) समयमापत्तियोने (संकेतः के०) मलवाने स्थानक दीधुं. अर्थात् तेणें या पत्तियाने श्राववानो मार्ग पूरतो कस्यो. वली ते पुरुष ( शिवपुरद्वारे के० ) मोक्षपुरना हारने विषे (दृढः के० ) मजबूत प्रतिकठीन ( कपाटः के० ) कमाड दीघां. अर्थात् ते जीवें मोहंमां जवानी रस्तो अत्यंत बंध कीधो, वली पाठांतरमां ( येन के०) जे पुरुष (त्रैलोक्य चिंतामणिः के०) त्रणलो कने विषे चिंतामणिरूप एवं (निजं के०) पोतानुं ( शीलं के० ) ब्रह्मचर्य, ते (खिलं के० ) संपूर्ण ( विलुप्तं के० ) जोपयुं बे, तो ते पुरुषे पूर्वोक्त सर्व वस्तु करी. एटले या श्लोकमां नाव ए बे जे शील रहित पुरुषनुं जे कां कर्म, ते सर्व व्यर्थ थाय बे ॥ ३७ ॥
टीका:- मैथुनव्रतमाश्रित्योपदेशमाह ॥ दत्त इति ॥ यैः घुमानं का मार्त्तः कामपीडितः स्वस्त्री न प्रबोधयति वांइति तर्फे परस्त्रीं परनारी न त्यजति तेन पुंसा जगति विश्वे प्रकीर्त्तिपटहो दत्तः वादितः । निर्मले गोत्रे स्वकीये वंशे मषी कूचैकोदत्तः । पुनः चारित्रस्य देश विरति सर्वविरतिरूपसंयमस्य जलांजलि दत्तः । गुणानां गणः समूहः सएव रामस्तस्य दावानलो वनदवः वनदवा निर्द तः। पुनस्तेन सकलापदां समस्त कष्टानां संकेतोदत्तः । मजिनस्थानं कथितं । पुन स्तेन शिवपुरद्वारे मुक्तिनगर द्वारे दृढः कपाटोदत्तः । शीलरहितस्य मुक्तिगमना योगात् ॥ पाठांतरे तु ॥ शीलं येन निजं विलुप्तमखितं त्रैलोक्य चिंतामणिः । येनत्रैलोक्य चिंतामणिः निजं शीलं विलुप्तं तेन एतानि वस्तूनि कृतानि ॥ ३७ ॥
भाषाकाव्यः - अथ शीलको अधिकार ॥ सो अपजसको मंक बजावत, जावत कुलकलंक परधान ॥ सो चारितकों देत जलांजलि, गुनवनकों दावा नल दान !! सो शिवपंथ के बार बनावत, प्रापत विपति मिलनको स्थान || चिंतामनि सम्मान जग जो नर, सीलरतन निज करत मलान ॥ ३७ ॥ वली पण शीलना गुणो कहे बे. व्याघ्रव्यालजलानलादिविपदस्तेषां व्रजंति दयम्, कल्याणानि समुल्लसंति विबुधाः सान्निध्यमध्यासते ॥ कीर्त्तिः स्फूर्त्तिमियर्त्ति यात्युपचयं धर्मः प्रणश्यत्यघम्, स्वर्निर्वाण सुखानि संनिदधते ये शिलमा बिभ्रते ॥ ३८ ॥
❤