________________
१६४]
जैन दर्शन में आचार मीमांसा
१४-खणमित्त सुक्खा वहुकालदुक्खा पगाम दुक्खा अणिगाम सुक्खा।
संसार मुक्खस्स विपक्खभूया, खाणी अणत्थानत्रो काम भोगा ॥
१५-सव्वे अक्कत दुक्खाय-सू० १६ १६-जम्म दुक्खं जरा दुक्खं, रोगणि मरणाणिय।
अहो दुक्खो हु संसारो, जत्थ कीसंति जंतुणो-उत्त० १६/१६ १७-आचा० वृ० १-१ १८-आचा० २-४-११० १६-कि भया पाणा समणाउसो !......गोयमा !
दुक्खभयापाणा समणा उसो । तेणं भंते ! दुक्खे केण कडे-जीवेण कड़े,
पमाएणं । सेयं भन्ते दुक्खे कहं वेइज्जति ? अप्पमाएणं-स्था ३२ २०--जं दुक्खं इह पवे इयं माणवारां, तस्स दुक्खस्त कुसला परिण मुदा
हरंति-आचा० १-२-६ २१-इह कम्म परिएणाय सव्वसो-पा० १६ २२-जे मेहावी अणुग्घाय खेयण्णे, जेय बंध पनुक्ख ण मन्नेति।
-प्राचा० ११।६. २३-जस्सिमे सद्दा य रूवा य रसा य गंधा य फाग य अभिसमन्नागया
भवंति से आयवं, नाणवं वेयवं, धम्मवं, वंभवं-आचा० १-३-१ २४-सर्वस्य पुद्गलद्रव्यस्य द्रव्यशरीरमभ्युपगमात् । जीव सहितासहितत्वं तु
विशेषः । उक्तञ्च
सत्था सत्थ हयाओ, निज्जीव, सजीव स्वाओ-आचा० वृ० ११११३ २५- अनन्तानामसुमतामेकसूक्ष्मनिगोदिनाम् ।
साधारणं शरीरं यत्, स "निगोद" इति स्मृतः ॥ -लो० प्र० ४१३२ २६-कदापि ये न निर्याता बहिः सूक्ष्म निगोदतः।
___ अव्यावहारिका स्ते स्यु दरीजातमृताइव ॥ -लो० प्र० ४-६६ २७-सूक्ष्मान्निगोदतोऽनादेर्निर्गता एकशोपि ये।
पृथिव्यादिव्यवहारञ्च, प्राप्तास्ते व्यावहारिकाः !