________________
( १८२ ) कुवर साथै लगे, लेव संजम भार ॥ १० ॥षो साह जिम संयम आदरे, हूँ पिण दूगरी लार। काम भोग सर्व छोड ने कर देवू खेवो पार ॥ ११ ॥
* ढाल २ * ह जंबू कुवर ना. वचन सुणी ने, अन्तरङ्ग माही भिनोरे । मुक्त तणा सुख जाण्या अनोपम, संसार सुखां सं विहनो रे ॥ परमव चोर चोरा ने समझावे ॥ १ ॥ जंबू कुंवर दौख्या लेसी परभाते, तिग में संसार लाग्यो छै खारो रे । हं पिण दौख्या लेसं तिण लारे, थे ढौल म आणो लिगारो रे ॥ पर० ॥ २ ॥ ओमां चोरी कर के पर धन मेलियो, दाइ घणा रे दोधी रे । ते धन तो सगला न्यातिला मिल खादो, पापरी पांती किण हो न लौधौर ॥ ५० ॥ ३ ॥ मोह अंध जीव हुवो मतवालो, त्यांने ब्यातिला मोठा लागेरे । अनन्त जन्म मरण दुःख दायक, सुशिया में जंबू कुवर आगेरे ॥ ५० ॥ ४ ॥ ए मेलो -मिल्यो ते विछड़ जासौ, संसार नौ कोची मावारे । हाथ घसंता रहा न्यातिला, त्यां रोय रोय नयम गमायारे ॥ ५० ॥ ५ ॥ नित २ उठ रोवे प्रभाते, याद पावै ज्यू फाटे छातौरे । त्यांने सुपने माहे पिल्य मेनो न दौठो, सुख दुःखरी नही पूरी बातौरे । प० ।
