________________
अन्त्यकर्मदीपकोत्तरार्दै धी । पृथिवीं यच्छ पृथिवीदृह पृथिवीं मा हिसीः" इति मन्त्रेण भूमि स्पृष्ट्वा तत्र गन्धादिना चतुष्कोणं कृत्वा तदुपरि शङ्खचक्रे लिखित्वा तदुपरि पूर्वाग्रदर्भानास्तीर्य तत्र कर्मपात्रं संस्थाप्य तत्र "पवित्रे स्थो वैष्णव्यौ" इति पवित्रं निक्षिप्य
ॐ शन्नो देवीरभिष्टय आपो भवन्तु पीतये । शैय्योरभिस्रवन्तु नः इति जलेनापूर्य "यवोऽसि यवयास्मद्वेषो यवयारातोः" इति यवान् "ॐ तिलोऽसि सोमदेवत्यो गोसवो देवनिर्मितः। प्रत्नमद्भिः पृक्तः स्वधया पितृन लोकान् प्रीणाहि नः स्वाहा' इति तिलान् गन्धपुष्पाक्षतादि च तूष्णीं निक्षिप्य
ॐ आवाहयाम्यहं देवं वरुणं भुवनेश्वरम् । सर्वौषधिरसं दिव्यममृतं प्राणधारकम् ।। अपांपते जगन्नाथ रसरूप गदाधर । पद्मोद्भव इहागच्छ शक्रेण सहित: प्रभो ॥ सगणश्च सभार्यश्च शिशुमारैकवाहन ।
एहि देव जलाध्यक्ष पात्रेऽस्मिन् सन्निधिं कुरु ।। इति वरुणमावाह्य कर्मपात्रं सुसम्पन्नम् | सुसंपन्नम् प्र० । तेन जलेनात्मानं श्राद्धसामग्री च संप्रोक्ष्य ॐ पुण्डरीकाक्षाय नमः३ इति स्मृत्वा
देवताभ्यः पितृभ्यश्च महायोगिभ्य एव च ।
नमः स्वाहायै स्वधायै नित्यमेव नमो नमः ॥ इति विर्जपित्वाऽपसव्येन-(शि० सव्येनैव )
सप्त व्याधा दशार्णेषु मृगा: कालञ्जरे गिरौ । चक्रवाका: शरद्वीपे हंसा: सरसि मानसे ॥ तेऽपि जाताः कुरुक्षेत्रे ब्राह्मणा वेदपारगाः । प्रस्थिता दीर्घमध्वानं यूयं किमवसीदथ ।
श्राद्धकाले गयां ध्यात्वा ध्यात्वा देवं गदाधरम् ।। मनसा च पितॄन् (गुरुं ) ध्यात्वा ब्रह्मीभूतपित्रादिपार्वणश्राद्धं
