________________
दिगंबर जैन.
निष्ठुरपणाथी वर्ती ! परंतु खरुं पूछो तो प्रथम हमने जोया ते दिवसथीज म्हारुं मन हमारा पर आकर्षायुं छे, पण आप आ केटला अविचारीपणाना दृष्टांतने सत्य ठराववा तैयार थाओ छो. अरे, अरे ! पुरुषना साहसिकपणानी हद थएली पण जोई !
आ वखते ते तरुणी, तरुणना मोहना पासमा सपडाई हती. वाचक ! उभय अनाचारी स्त्रीपुरुषने तेवीज स्थितिमां रहेवा दई मनो पूर्ववृत्तांत सुं छे ते तपासीए.
आ कथा-वार्तानी शरुआत सर्वोत्कृष्ट भूपाल श्रेणिकराजाना वखतनी होई, उपरना बन्ने पात्रो हेमना राज्यनाज एटले राजगृहनगरीना हतां स्त्री एक खेडुतनी पत्नी हती. रहेना पतिनुं नाम बळीभद्र हतुं अने रहेनुं नाम रुपसुंदरी ( रुपिणी ) हतुं तेणी रुपमा अति सुंदर अने व्हेनो च्हेरो पण मोहक हतो. व्हेनामां जेटलं सौंदर्य हतुं, व्हेना करतां ते विषेनी व्हेनी खंत व्हेने वधारे देदिप्यमान बनावती हती, परंतु व्हेना बाह्य अंग जेटला मनोरम हृतां तेटलांज व्हेना अंतरंग मलीन हतां. आ सर्व मलीन अंतरंगने हेनुं चंचल मन मददगार हतुं. आवा दुर्गुणथी रहेनुं आटलं उत्कृष्ट बाह्य सौंदर्य पण प्रेत उपरना पुष्प प्रमाणे तिरस्कार युक्त थयुं हतुं. आवा सुंदर शरीरमां आ निंद्य दुर्गुणनो केवी रीते प्रादुर्भाव थयो, आ नाजुक फूलना अंतरंगमां पण दारुण विषधारी कीडो केवी रीते पेठो, ए बाबत अत्रे स्फूट करवानी आवश्यकता
