________________
जैन ग्रन्थ- प्रशस्तिसग्रह
सिताम्बरपराजयाह्वयमिदं हि चेक्रीयते जिनागम- विशालधी-विबुध-लालजीकाशया ॥२॥ पचसहस्रयाद्यक्त साशयिकैर्यन्कुयुक्ति चलतस्तत् । सर्वे प्रत्याचष्टे धीरो वाडी जगन्नाथः ||३|| इह हि ने मिनरेन्द्रस्त्रोत्रे स्वोपज्ञे
" यदुत तव न भुक्तिर्नष्टदुःखोदयत्वाद्वसनमपि न चागे वीतरागत्वतश्च । इति निरुपम हेतू न ह्यसिद्धाद्यसिद्धौ विशदविशददृष्टीना हृदिल: (१) सुयुक्तये"
इति पद्यमाकर्ण्य लालजीनामवणिभिरवादि पद्यस्यास्य वृत्तिकरणमिवा (घा) पंचसहस्रीमतं साशयिककल्पितं खंडनीय ततस्तन्निमित्तमासाद्य मिताम्बरपराजयं नाम प्रकरणं कुरुते । तत्र तावत् केवलिनि कवलाहारवत्वेन विरोधमभिधत्ते
20
➖➖➖
अन्तभाग:---
इति दर्पता प्रबलतम युक्ति-कुलिश - चूर्णिताखिलै कान्त-वादिभूधरे - fornarratर्मा विवादेनेति ।
वत्से गुणाभ्रवीतेन्दुयुते (१७०३) दीपोत्सव दिने । भुक्तिवादः समातोयं सितम्बर - कुयुक्तिहा ॥१॥
इति श्वेताम्बरपराजये कवि गमक- वादि - वाग्मित्वगुणालकृतन खांडिल्ल शोद्भव पामराज श्रेष्ठसुतेन जगन्नाथवादिना कृते केवलिमुक्तिनिराकरणं समाप्तम् ।
५६. चतुर्विंशतिसन्धानकाव्य- सटीक ( कवि जगन्नाथ ) आदिभाग :
श्रेयान् श्रीवासुपूज्यो वृषभजिनपतिः श्रीक्रमांकोऽथ धर्मो हर्यकः पुष्पदन्तो मुनिसुव्रतजिनोऽनंत वाक् श्रीसुपार्श्वः । शांतिः पद्मप्रभोऽरो विमलविभुरसौ वर्द्धमानोप्यजांको मल्लिनेमिर्नमिर्मा सुमतिरवतु सच्छीजगन्नाथधीर ॥१॥