________________
दशवैकालिके नवमाध्ययने तृतीय उद्देशकः ।
यूजर दिलक्षणे जाते सति शुक्यादीनामानयनेन एवं कुर्यात् । स श्वंभूतः साधुः पूज्यः पूजाई : कल्याणनागिति ॥ १ ॥
( टीका.) सांप्रतं तृतीय आरज्यते । इह च विनीतः पूज्य इत्युपदर्शयन्नाह । यरिति सूत्रम् । अस्य व्याख्या । श्राचार्यं सूत्रार्थप्रदं तत्स्थानीयं वान्यं ज्येष्ठार्यम् । किमित्याह । श्रग्निमिव तेजस्काय मिवाहिताग्निर्ब्राह्मणः शुश्रूषमाणः सम्यक्सेवमानः प्रति जागृयात्। तत्तत्कृत्य संपादनेनोपचरेत् । याह । यथा हिता मिरित्या दिना प्रागिदमुक्तमेव । सत्यम् । किं तु तदाचार्यमेवाङ्गीकृत्येदं तु रत्नाधिकादिमप्यधिकृत्योच्यते । वक्ष्यति च । रायणी विषय मित्यादि । प्रतिजागरणोपायमाह । श्रालोकितं निरीक्षितम् । इङ्गितमेव वान्यथावृत्तिलक्षणं ज्ञात्वा विज्ञायाचार्ययं यः साधुः बन्दोऽभिप्रायमाराधयति । यया शीते पतति प्रावरणावलोकने तदानयने । इङ्गिते वा निष्ठीवनादिलक्षणे शुव्यायानयनेन । स पूज्यः स इयंभूतः साधुः पूजाई : कल्याणजागिति सूत्रार्थः ॥ १ ॥ यारमा विषयं पनंजे, सुस्सुसमाणो परिगिन वक्कं ॥ जहोass किंखमाणो, गुरुं च नासायई स पुको ॥ २ ॥
( अवचूरि : ) प्रक्रान्ताधिकार एवाह । आचारार्थं ज्ञानाद्याचारनिमित्तं विनयं प्रयुङ्क्तेः करोति । शुश्रूषयन् श्रोतुमिच्छन् किमेते वक्ष्यन्तीति । तेनोक्ते सति परिगृह्य वाक्यं ततश्चानिकान् मायारहितः श्रद्धया कर्त्तुमिच्छन् विनयं प्रयुङ्क्तेऽतोऽन्यथाकरणेन गुरुं नाशातयति ॥ २ ॥
(.) प्रस्तुत अधिकारमांज वली कहे बे. आयार इत्यादि सूत्र, जे शिष्य ( श्रायारमा के० ) आचारार्थ एटले ज्ञानाचार प्रमुख श्राचारने अर्थे (विषयं के० ) विनयं एटले उपर कहेल विनयने ( पजे के० ) प्रयुङ्गे एटले करे बे. तेमज जे शिष्य ( सुस्सुसमाणो के० ) शुश्रूषन् एटले याचार्य शी आज्ञा करे बे ते सांजलवानीछा करतो तो, ( वक्कं के० ) वाक्यं एटले आचार्यना वचन प्रत्ये ( पडिगिन ho ) परिगृह्य एटले ग्रहण करीने ( जहोवयं के० ) यथोपदिष्टं एटले जेम श्राचाएक ते प्रमाणे ( श्रमिकखमाणो के ० ) अनिकाङ्क्षमाणः एटले करवानी इछा करतो विनय साचवे. पण एथी विपरीत पणे आचरण करीने ( गुरुं के० ) गुरुं गुरु प्रत्ये (नासाय के० ) नाशातयति एटले आशातना करे नहि. ( स ho ) सः एटले ते शिष्य ( पुतो के० ) पूज्यः एटले पूजवा योग्य बे. ॥ २ ॥
( दीपिका . ) पुनः प्रक्रान्त एव अधिकार श्राह । यः साधुः श्राचारार्थं ज्ञानादीना