________________
दशवेकालिके नवमाध्ययने द्वितीय उदेशकः ।
५७३
नीची एवी (कुजा के० ) कुर्यात् एटले करे. आचार्यनी गति करतां पोतानी ( गईं ho) गतिं एटले गति प्रत्ये नीची करे. अर्थात् तेमनी पढवाडे चाले. तेमज (गणं के० ) स्थानं एटले स्थान नीच करे, अर्थात् जे स्थानके आचार्य रहेता होय ते करतां नीचे स्थानके पोते रहे. ( च के० ) पुनः ( नीए के० ) नीचानि एटले गुरुना श्रासन करता नीचा ( सणापि के० ) श्रासनानि एटले आसन उपर गुरुनी आज्ञाथी बेसे. ( च के० ) पुनः ( नी के० ) नीचं एटले सम्यक् प्रकारे नीचो थने ( पाए ho ) पादौ एटले गुरुना चरणने ( वंदिता के० ) वन्देत एटले वांदे, पण श्रवज्ञान वांदे. तेमज कार्य पडे (नीचं के० ) नीचं एटले सम्यक् प्रकारे नमीने ( अञ्जलिं के० ) अंजलिं एटले अंजलि प्रत्ये ( कुका के० ) कुर्यात् एटले करे. अर्थात् हाथ जोडे. ॥ १७ ॥
( दीपिका : ) थ विनयस्य उपायमाह । साधुः गुरोः सकाशात् शय्यां संस्तारकलक्षणां नीचां कुर्यादित्युक्तिः । एवं साधुः श्राचार्यगतेः सकाशात् स्वकीयां गतिं नीचां कुर्यात् । तस्य गुरोः पृष्ठतो न श्रतिदूरेण न अतिशीघ्रं यायादित्यर्थः । एवं स्थानं यत्र स्थान आचार्य श्रास्ते तस्मात् स्थानात् नीचम् । नीचतरे स्थाने स्थातव्यमिति जावः । पुनः नीचानि लघुतराणि कदाचित् कारणजात आसनानि पीठकादीनि तस्मिन्नुपविष्टे तदनुज्ञातः सन् सेवेत नान्यथा । तथा नीचं च सम्यगवनतमस्तकः सन् श्राचार्यस्य पादौ वन्दते न श्रवज्ञया । तथा क्वचित्प्रश्नादौ नीचं नम्रकायं कुर्याच्च संपादयेच अञ्जलिम् । न स्थाणुवत् स्तब्ध एवेति ॥ १७ ॥
( टीका. ) विनयोपायमाह नीचं ति सूत्रम् । नीचां शय्यां संस्तारकलक्षणामाचार्य शय्यायाः सकाशात्कुर्यादिति योगः । एवं नीचां गतिमाचार्यगतस्तत्पृष्ठतो नातिदूरेण नातिडुतं यायादित्यर्थः । एवं नीचं स्थानमाचार्यस्थानायत्राचार्य श्रास्ते तस्मान्नी चतरे स्थाने स्थातव्यमिति भावः । तथा नीचानि लघुतराणि कदाचित्कारणजात शासनानि पीठकानि तस्मिन्नुपविष्टे तदनुज्ञातः सेवेत नान्यथा । तथा नीचं सम्यगवनतोत्तमाङ्गः सन् पादावाचार्यसत्कौ वन्देत । नावज्ञया । तथा कचित्प्रश्नादो नीचं नम्रकायं कुर्यात्संपादयेच्चाञ्जलिं न तु स्थाणुवत्स्तब्ध एवेति सूत्रार्थः ॥ १७ ॥ संघहत्ता कारणं, तदा जवहिणामवि ॥
खमेद च्यवरां मे, वइक न पुत्तिय ॥ १८ ॥
