________________
५७२ राय धनपतसिंघ बहारका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस (४३) -मा.
(जे के० ) यः एटले जे पुरुष ( सुग्गाही के० ) श्रुतग्राही एटले केव सिप्रणीत आगम ग्रहण करवा छतो दोय, तथा ( अत हिश्रकामए के० ) अनन्त हितका - मुकः एटले अनंत हितकारी मोहनी इछावालो होय, ते पुरुषे तो ( किंपुरा के० ) किंपुनः एटले आचार्यनी सेवा करवी एमां शुं कहेतुं ? अर्थात् तेणे तो अवश्य गुरुसेवा करवीज जोइये. ( तम्हा के० ) तस्मात् एटले ते कारण माटे ( आयरिया के० ) श्राचार्याः एटले आचार्य महाराज जे ते ( जं के० ) यत् एटले जे ( वए के० ) वदन्ति एटले कड़े, ( तं के० ) तत् एटले ते वचन प्रत्ये ( जिरकू के० ( निक्कुः एटले साधु जे ते (नाश्वत्तए के० ) नातिवर्त्तेत एटले उल्लंघन न करें. ॥ १६ ॥
( दीपिका . ) यदि तावदेतेऽपि तं गुरुं पूजयन्ति । तदा यः साधुमवाञ्चकस्तेन तु गुरवो विशेषतः पूजनीया इत्याह । किं पुनः । यः साधुः श्रुतग्राही परमपुरुषप्रणीतस्याTher ग्रहणे जिलाषी । पुनर्यः अनन्त हितकामुकः । मोक्षं यः कामयत इत्यभिप्रायः । तेन तु गुरवः सुतरां पूजनीया इति । यतश्च एवमत श्राचार्या यत्किमपि वदन्ति तथा तथानेकप्रकारम् । क्षुिः साधुस्तस्मात्तदाचार्यवचनं न प्रतिवर्तयेत् युक्तत्वात् सर्वमेव संपादयेदिति ॥ १६ ॥
( टीका. ) यदि तावदेतेऽपि तं गुरुं पूजयन्ति । अतः किं पुत्ति सूत्रम् । किं पुनर्यः साधुः श्रुतग्राही परमपुरुषप्रणीतागमग्रहणा जिलाषी । अनन्त हितकामुकः । मोक्षं यः कामयत इत्यभिप्रायः । तेन तु सुतरां गुरवः पूजनीया इति । यतश्चैवमाचार्या यदन्ति किमपि तथा तथानेकप्रकारं निकुः साधुस्तस्मात्तदाचार्यवचनं नातिवर्त्तेत । युक्तत्वात्सर्वमेव संपादयेदिति सूत्रार्थः ॥ १६ ॥
नीच्यं सिकं गईं ठाणं, नीयं च
सणाणि ॥ नीच्यं च पाए वंदिका, नीचं कुका अ अंजलिं ॥ १७ ॥
( श्रवचूरिः ) विनयोपायमाह । नीचां शय्यां संस्तारकलक्षणां गुरुशय्यायाः । गतिमाचार्यगतेः । तत्पृष्ठतो नातिदूरेण नातिद्रुतं यायात् । नीचं स्थानमाचार्यस्थानात् । नीचानि लघुतराषि आसनानि पीठकादीनि च । नीचं सम्यगवनतोत्तमाङ्गः सन् पा दावाचार्य सत्काव विन्देत नावज्ञया कचित्प्रस्तावादौ नीचं नम्रकायं कुर्याच्चाञ्जलिम् । सर्वत्र क्रिया योज्या ॥ ॥ १७ ॥
( अर्थ. ) हवे विनयनो उपाय कहे बे. नीयं इत्यादि सूत्र, साधु जेते आचार्य करतां पोतानी ( सिद्धं के० ) शय्यां एटले शय्या प्रत्ये ( नीनं के० ) नीचां एटले