________________
दशवैकालिके नवमाध्ययने वितीय उद्देशकः । ५६ए (दीपिका.) श्रथ विशेषतो लोकोत्तरं विनयफलमाह । ये सुशिष्या श्राचार्यामुपाध्यायानां च शुश्रूषावचनकराः पूजाप्रधानं यच्चनं तस्य करणे तत्परा जवन्ति। तेषां पुण्यवतां शिक्षा ग्रहणासेवनारूपा नावार्थरूपाः प्रवर्डन्ते वृद्धिं यान्ति । दृष्टान्तमाह । जल सिक्ता यथा पादपा वृक्षाः ॥ १२ ॥
(टीका.) एवं नारकापोहेन व्यवहारतो येषु सुखकुःखसंचवस्तेषु विनयाविनयफलमुक्तम् । अधुना विशेषतो लोकोत्तरविनयफलमाह । जे आयरिअ ति सूत्रम् । य आचार्योपाध्याययोः प्रतीतयोः शुश्रूषावचनकराः पूजाप्रधानवचनकरणशीलास्तेषां पुण्यनाजां शिक्षा ग्रहणासेवनालक्षणा नावार्थरूपाः प्रवर्धन्ते वृद्धिमुपयान्ति । दृष्टान्तमाद । जलसिक्ता व पादपा वृक्षा इति सूत्रार्थः॥ १५ ॥
अप्पणछा परहा वा, सिप्पा जणिआणि अ॥
गिहिणो जवनोगमा, श्लोगस्स कारणा ॥ १३ ॥ (श्रवचूरिः) एतच्च मनस्याध्याय विनयः कार्य इत्याह । आत्मार्थ ममानेनाजीविका नविष्यतीति । परार्थं वा पुत्रमहमेतज्ञाहयिष्यामीत्येवं शिल्पानि कुम्नकार क्रियादीनि । नैपुण्यानि चित्रकलादिलक्षणानि । गृहिण उपनोगार्थमन्नपानादिनोगाय । शिक्षन्त इति शेषः । इहलोकस्य निमित्तम् ॥ १३ ॥
(अर्थ.) हवे कहिशुं ते वात पण मनमा राखीने विनय करवो एम कहे ठे. अप्पणछा इत्यादि सूत्र. ( गिहिणो के) गृहिणः एटले गृहस्थ जे ते (श्लोगस्स के०) इहलोकस्य एटले था लोकने ( कारणा के०) कारणात् एटले अर्थे ( उवनोगहा के०) उपजोगार्थ एटले अन्न, पान प्रमुख नोगनी प्राप्ति सारु (अप्पणा के०) थात्मार्थं एटले पोतानी श्राजीविकाने अर्थे ( वा के०) वा एटले अथवा (परहा के ) परार्थं एटले पुत्रादिकने अर्थे ( सिप्पा के) शिल्पानि एटले कुंजार, सोहार प्रमुखना शिल्पोने (थ के०) च एटले अने ( नेणियाणि के०) नेपुण्यानि एटसे चित्राम प्रमुख कलाऊने शिखे .॥ १३ ॥
(दीपिका.) एवं मनसि थानीय साधुनिर्विनयः कार्य इत्याह । ये गृहिणोऽसंयता इहलोकस्य कारण मिहलोकनिमित्तमिति । उपनोगार्थमन्नपानादिनोगाय । शिदन्त इति शेषः । किमर्थम् । श्रात्मार्थमात्मनिमित्तम् । अनेन मम थाजीविका नवि१:- कारणं इति पाठान्तरम् ।
