________________
दशवेकालिके नवमाध्ययने प्रथम उद्देशकः ।
५४
तदाशातनया मिथ्यात्वबन्धात् । यतश्च एवमतः गुरोः श्राशातनया नास्ति मोक्षः । अबोधिसंतानबन्धेन अनन्तसंसारिकत्वादिति ॥ ५ ॥
( टीका. ) व दृष्टान्तदान्तिकयोर्महदन्तरमित्येतदाह । यासि त्ति सूत्रम् । श्राशीविषश्चापि सर्पोऽपि परं सुरुष्टः सुक्रुद्धः सन् किं जीवितनाशान्मृत्योः परं कुर्यान्न किंचिदपीत्यर्थः । श्राचार्यपादाः पुनरप्रसन्ना दीलनयाननुग्रहे प्रवृत्ताः। किं कुर्वन्तीत्याह । अयोधिं निमित्तहेतुत्वेन मिथ्यात्वसंहतिं तदाशातनया मिथ्यात्ववन्धात् । यतश्चैवमत आशातनया गुरोर्नास्ति मोक्ष इति । अबोधिसंतानानुबन्धेनानन्तसंसारिकत्वादिति सूत्रार्थः ॥ ५ ॥
जो पावगं जलियम वक्कमिज्जा, सीविसं वा विदु कोवइज्जा | जो वा विसं खाय जीविच्ठी, एसोबमासायाया गुरूणं ॥ ६ ॥
( अवचूरिः ) पावकं ज्वलितं सन्तमवक्रामेत अवष्टभ्य तिष्ठेत् । श्रशीविषं वापि हि कोपयेत् । रोषं ग्राहयेद्यो वा विषं खादति जीवितार्थी एषोपमापायप्राप्तिं प्रत्येतडुपमानमाशातनया कृतया गुरूणां संबन्धिन्या तद्वदपायो जवतीति ॥ ६ ॥
( अर्थ. ) वल्ली जो पावगं इत्यादि सूत्र. ( जो के० ) यः एटले जे पुरुष ( जलि ho ) ज्वलितं एटले देदीप्यमान एवा ( पावर्ग के० ) पावकं एटले नि प्रत्ये (वक्कमिता के० ) अपक्रामेत् एटले वलगी रहे. ( वा के० ) वा एटले अथवा जे पु.. रुष (सविसं वि० ) श्राशीविषमपि एटले सर्पने पण ( हु के० ) खलु एटले निश्चये करीने (कोवा के० ) कोपयेत् एटले क्रोध पमाडें, खीजावे. ( वा के० ) वाटले अथवा (जीविश्री के० ) जीवितार्थी एटले जीववानी इछा करनार एवो ( जो के० ) यः एटले जे पुरुष ( विसं के० ) विषं एटले विष प्रत्ये ( खाय के० ) खादति लेखा (गुरूणं के० ) गुरूणां एटले गुरुर्जनी ( शातनया एटले आशातना करी होय तो ( एसोवमा के० उपर कहेल उपमा (दाखेलो ) जाणवी ॥ ६ ॥
)
सायणया के० ) या एषोपमा एटले आ
( दीपिका . ) पुनराह । यः कोऽपि पावकमग्निं ज्वलितं सन्तमपत्रामेत् श्रवष्टन्य तिष्ठति । आशीविषं वापि भुजंगमं वापि कोपयेत् रोषं ग्राहयेत् । यो वा विषं खादति जीवितार्थी जीवितुकामः । एषा उपमा छापायस्य कष्टस्य प्राप्तिं प्रति एतडुपमानमाशातनया गुरुणां संबन्धिन्या कृतया । तद्वत् कष्टं जवतीति ॥ ६ ॥
( टीका. ) किं च । जो पावगं ति सूत्रम् । यः पावकमग्निं ज्वलितं सन्तमपत्रा