________________
४७६ राय धनपतसिंघ बहारका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३) -मा.
(अर्थ. ) वली तदेव इत्यादि सूत्र. ( तदेव के० ) तथैव एटले तेमज ( या के०) जे ( गिरा के ० ) गीः एटले वाणी ( सावऊणुमोणी के० ) सावधानुमोदिनी एटले ग्रामहणाय ते ठीक थयुं इत्यादि सावध क्रियाने अनुमोदना आपनारी होय, ( श्र के० ) तथा जे वाणी (उहारिणी के० ) अवधारिणी एटले आ वात आ रीतेज बे, एम निश्चयी कहेनारी होय, तथा जे वाणी (परोवघाइणी के०) परोपघातिनी एटले मांसकण करवामां दोष नथी इत्यादि परपीडा करनारी होय. ( से के०) तां एटले ते वाणी प्रत्ये ( मावो के ) मानवः एटले साधु जे ते ( कोह लोन जय हास के० ) क्रोध लोहासात् एटले क्रोधथी, लोजथी, जयथी अथवा हासथी ( हासमाणो वि के० ) हसन्नपि एटले मस्करी करता पण ( न वा के० ) न वदेत् एटले न वोले. कारण के, तेथी कर्मबंध विगेरे थाय बे ॥ ५४ ॥
( दीपिका . ) पुनः किंच मानवः पुमान् साधुः हसन्नपि एवं गिरं न वदेत् । कस्मात् प्रभूतकर्मदेतुत्वात् । एवं कामित्याह । तथैव पूर्वोक्तप्रकारेण सुष्टु हतो ग्राम इति सा वद्यानुमोदिनी गीर्वाणी जाषा तां नो वदेत् । तथा इमेवेति संशयकारिणी अवधा रिणी जाषा तामपि नो वदेत् । पुनर्या च परोपघातिनी यथा मांसं न दोषाय । से इति तामेवंभूतामपि नो वदेत् । कस्माद् मानव एवंभूतां सपापां जाषां वदतीत्याह । को धाका लोनाका जयाद्वा । उपलक्षणत्वात् प्रमादादेर्वा ॥ २४ ॥
( टीका. ) किंच तदेव त्ति सूत्रम् । तथैव सावधानुमोदिनी गीर्वाग़ यथा सुष्टु हतो ग्राम इति । तथावधारिणीद मित्रमेवेति । संशयकारिणी वा । या च परोपघातिनी यथा मां समदोषाय । से इति तामेवंभूतां क्रोधालोमायायासाद्वा । मानप्रमादादीनामुपलक्षणमेतत्। मानवः पुमान् साधु सन्नपि गिरं वदेत् । प्रभूतकर्मबन्धहेतुत्वादिति सूत्रार्थः ॥५४॥ सुवक्कसुद्धिं समुपेदिया, मुणी गिरं च दुछं परिवकए सया ॥ मिट्ठे अणुवी नासए, सयाणवके लहई पसंसणं ॥ ५५ ॥
( वचूरिः ) वाक्यशुद्धिमाह । सद्वाक्यशुद्धिं स्ववाक्यशुद्धिं स वाक्यशुद्धिं वा । सतीं शोजनों, स्वामात्मीयां, स इति वक्ता । वाक्यशुद्धिं संप्रेक्ष्य सम्यग् दृष्ट्वा मुनिः गिरं तु दुष्टामुक्तलक्षणां परिवर्जयेत्सदा । मिताम दुष्टामनुचिन्त्य पर्यालोच्य जापमाए सन् सतां साधूनां मध्ये बनते प्रशंसनम् ॥ ५५ ॥
( अर्थ. ) हवे वाक्यशुद्धिनुं फल कहे बे. सुवक इत्यादि सूत्र. ( मुणी के० ४ प्रतिबंधकमवन्धहेतुत्वादिति पाठान्तरम् ।