________________
दशवैकालिके सप्तमाध्ययनम् ।
४३५
नो विचार मनमा आणे बे, तेज समये ( पावेणं के० ) पापेन एटले पाप कर्मवडें ( पुट्ठों के० ) स्पृष्टः एटले फर्साय बे, अर्थात् कर्मबंधन पामे बे. एम बे तो ( जो केप ) यः एटले जे पुरुष ( मुसं के० ) मृषा एटले जेथी प्राणीनो उपघात थाय एवी असत्य जापाने (वए के०) वदेत् एटले बोले, ते पुरुष ( किं पुण के० ) किं पुनः एटले पाप कर्मवडे बंधाय एमां शुं कहेतुं ? ॥ ५ ॥
- ( दीपिका. ) सांप्रतं मृषाभाषायाः संरक्षणार्थमाह । यो नरो वितथमसत्यं तथामूर्त्यपि कथं चित्तत्स्वरूपं वस्तु पुरुषनेपथ्य स्थितवनिताद्यपि अङ्गीकृत्य यां गिरं जायते यथा इयं स्त्री आगच्छति गायति वा इत्यादिरूपाम् । असौ अपि नरः तस्मात् जाबगादेवंभूतात् जाषणात् पूर्वमेव जाषणा जिसंधिकाले पापेन कर्मणा स्पृष्टो बद्धः । किं पुनर्यो मृषा प्राणघातकारिणीं वाचं वदेत् । स वक्ता अतिशयेन पापकर्मणा बद्ध्यत इत्यर्थः ॥ ५ ॥
>
( टीका. ) सांप्रतं मृषाभाषा संरक्षणार्थमाह । वित पित्ति सूत्रम् । वितथमतथ्यं तयामूर्त्यपि कथं चित्तत्स्वरूपमपि वस्तु अपिशब्दस्य व्यवहितः संबन्धः । एतडुक्तं जवति । पुरुष नेपथ्य स्थितव निताद्यप्यङ्गीकृत्य यां गिरं जाषते नरः । इयं स्त्रीं गछति गायति वेत्यादिरूपां तस्माद्भाषणादेवंभूतात्पूर्वमेवासौ वक्ता भाषणा जिसधिकाले स्पृष्टः पापेन बद्धः कर्मणा । किं पुनर्यो मृषा वक्ति नूतोपघातिनीं वाचं स सुतरां बद्ध्यत इति सूत्रार्थः ॥ ५ ॥
I
तदा गच्छामो वकामो, अमुगं वा ऐ नविस्स ॥
वा एां करिस्सामि, एसो वा ां करिस्सइ ॥ ६ ॥
( अवचूरिः ) यस्मादेवं तस्माङ्गमिष्यामः श्व इतोऽन्यत्र वक्ष्याम एवश्वस्तत्तदौषधहेतुम् । अमुकं वा नः कार्यं वसत्यादिकं जविष्यत्येव । श्रहं वेदं लोचं करिष्याम्येव नियमेन । एष एवास्माकं विश्रामणादि करिष्यत्येव ॥ ६ ॥
( अर्थ. ) जे कारण माटे असत्य बतां सत्य जेवुं स्वरूप पामेली वस्तु आश्रयी वचनथी कर्मबंध थाय बे, ( तम्हा के० ) तस्मात् एटले ते कारण माटे यावती काले अहिथी बीजे स्थानके ( गछामो के० ) गमिष्यामः एटले अवश्य जश्शुंज. श्रा - वतीकाले अमुक औषध प्रमुख ( वरकामो के० ) वक्ष्यामः एटले अवश्य 'कही ज ( वा के० ) अथवा ( ऐ के० ) नः एटले श्रमारुं (मुगं के० ) अमुकं एटले अमुक वसति प्रमुख कार्य ( विस्सर के ० . ) तविष्यति एटले थशेज. ( वा के० ) अथवा