________________
३७० राय धनपतसिंघ बदाउरका जैनागमसंग्रह जाग तेतालीस-(४३)-मा. घोरं एटले जयंकर एवा ( पाणवहं के०) प्राणवधं एटले प्राणिवधने (वयंति के ) वर्जयंति एटले त्याग करे . णं ने ते वाक्यालंकारने अर्थे ठे. ॥ ११ ॥ .
(दीपिका.) ननु अहिंसैव कथं जव्येत्यत आह । तस्मात्कारणाद् निग्रन्थाः सा. धवः प्राणवधं वर्जयन्ति । किंजूतं प्राणवधम् । घोरं रौद्धं कुःखहेतुत्वात् । तस्मात् कस्मात् । यतः सर्वे जीवा अपि सुखितादिन्नेदा जिन्ना जीवितुमिबन्ति न मर्तुम् । कथम्। प्राणवसनत्वात्तेषां सर्वेषाम् । णमिति वाक्यालंकारे ॥११॥ - ( टीका. ) अहिंसैव कथं साध्वीत्येतदेवाह । सब ति सूत्रम् । सर्वे जीवा अपि पुःखिता दिनेद निन्ना बन्ति जीवितुं न मतुं प्राणवहनत्वात् । यस्मादेवं तस्मात्प्राणवधं घोरं रौड़ कुःखहेतुत्वाद् निग्रन्थाः साधबो वर्जयन्ति लावतः । णमिति वाक्यालंकार इति सूत्रार्थः ॥ ११ ॥
अप्पणका परहा वा, कोदा वा जवा जया॥ - सिगं न मुसं बूषा, नो वि अन्नं वयावए ॥१३॥
(अवचूरिः) उक्तः प्रथमस्थान विधिः। द्वितीयस्थानमाह । आत्मार्थमात्मनिमित्तमग्लान एव ग्लानोऽहं समानेन' कार्य परार्थमेव वा क्रोधाछा त्वं दास इति । एकग्रहणे तजातीयग्रहणम् । मानाबहुश्रुतोऽहम् । मायातो निदाटनासमर्थोऽहम् । लोनाडोननतरान्नलाने सति प्रान्तस्य शुद्धस्याप्यशुद्धमिदमित्यादि । जयात्किंचितिथं कृत्वा प्रायश्चित्तनयान्न कृतम् । हिंसक परपीडाकारि न ब्रूयात् । नाप्यन्यं वादयेदन्यं वदन्तमपि न समनुजानीयात् ॥ १५ ॥
(अर्थ.) हवे बीजुं व्रत कहे . ( अप्पणहा के) आत्मार्थं एटले पोताने अर्थे तथा (परहं के) परार्थं एटले पारके अर्थ (कोहा वा के) कोधाछा एटले क्रोध थकी एटले तुं दास ने इत्यादि वाक्योए करी ( जर वा के०) यदि वा एटले अथवा मानमायालोले करी तथा (जया के0) जयाहा एटले नये करी (हिंसग के०) हिंसकं एटले हिसा जेथी याय तेढुं (मुसं के०) मृषा एटले खोटुं (न बूआ के०) न ब्रूयात् एटले बोले नहि. अने ( अन्नं वि के०) अन्यमपि एटले बीजाने पण ( नो वयावए के०) नो वादयेत् एटले बोलावे नहि. ॥ १५ ॥
(दीपिका.) उक्तः प्रथमस्थान विधिः । अथ द्वितीयस्थानविधिमाह । साधुर्मूपावचनं न ब्रूयात् स्वयमात्मना । नापि भूषा अन्यं वादयेत् । एकग्रहणे तजातीयग्रहणादिति न्यायेन अन्यान् मृषा बुबतो न समनुजानीयात् । किंनूतं मृषा। हिंसक
