________________
३५४ राय धनपतसिंघ बदाडुरका जैनागमसंग्रह जाग तेतालीस (४३) मा.
के० ) अन्यं एटले मदिराप्रायोग्यरसथी बनेला वीजा पण ( मऊगं रसं के० ) माद्यकं रसं एटले मद्यसंबंधी रस ते सीधु प्रमुख तेने पण ( न पिवे के० ) न पिवेत् एटले पीए नहि. बीजा आचार्यों कहे बे के, या सूत्र ग्लानापवादविषयक छे. ॥ ३६ ॥
( दीपिका . ) पुनः प्रतिषेधान्तरमाह । निकुः सुरादि न पिवेत् । तत्र सुरां वा पिष्टादिनिष्पन्नां, मेरकं वापि प्रसन्नाख्यम्, अन्यं वा सुराप्रायोग्यद्रव्य निष्पन्नं मद्यसंबधिनं रसं सीध्वादिरूपं न पिबेत् । यतः कीदृक् तत् । ससादि सदा परित्यागे सा - दिणः केवल्यादयो यस्य तत् ससादि केवलिप्रतिषिद्धमित्यर्थः । अनेन सर्वथा प्रतिषेध उक्तः सदा साक्षिनावात् । किमिति न पिवेदित्याह । स निक्कुः किं कुर्वन् । श्रा त्मनो यशः संयमं संरक्षन् । अन्ये तु आचार्या एतत् सूत्रं ग्लानापवादविषयम पसागारिक विधानेन व्याचक्षते ॥ ३६ ॥
1
I
( टीका. ) प्रतिषेधान्तरमाह । सुरं वत्ति सूत्रम् । सुरां वा पिष्टादिनिष्पन्नां, मे रकं वापि प्रसन्नाख्यं, सुराप्रायोग्यद्रव्य निष्पन्नमन्यं वा माद्यं रसं सीध्वादिरूपं ससा - दिकं सदापरित्यागसा दिकेवलिप्रतिषिद्धं न पिबेभिः । अनेनात्यन्तिक एव त त्प्रतिषेधः सदासादिनावात् । किमिति न पिबेदित्याह । यशः संरक्षन्नात्मनः । यशः शब्देन संयमो ऽनिधीयते । अन्ये तु ग्लानापवाद विषयमेतत्सूत्र मल्पसागारिक विधानेन व्याचक्षत इति सूत्रार्थः ॥ ३६ ॥
पियए एगन तेलो, न मे कोई विप्राणइ ॥
तस्स परसह दोसाइ, निडिं च सुरोह मे ॥ ३७ ॥
( अवचूरिः ) अत्रैव दोषमाह । पिबत्येको धर्मसहायर हितश्चौरोऽसौ जगवददत्तग्रहणादन्योपदेशयाचनाद्वा । न मां कश्चिद्विजानातीति जावयन् । पश्यतैहिकपारत्रिकांस्तस्य साधोर्दोषान् । निकृतिं मायां शृणुत मे मम कथयतः ॥ ३७ ॥
( .) सुरादिना पानथी हिज दोष थाय बे, ते कहे बे. ( एग के० ) एककः एटले धर्मसहायरहित अथवा एकांतमां रह्यो एवो ( तेणो के० ) स्तेनः एटले चोर अर्थात् गवाने जे न दीधेलुं ते अन्यने उपदेशादि करी ग्रहण करूं माटे चोर वो पुरुष धर्ममा रह्यो को (पिया के० ) पिवति पटले पूर्वोक्त मदिरानुं पान करे, अने मनमां जाणे जे हुं एकांतमां रह्यो थको मदिरानुं पान करुं हुं, तेथी (मे के०) मने ( कोइ वि. के ० ) कश्चिदपि एटले कोइ पण ( न याण के० ) न जानाति एटले जा पतुं नथी. एम विज्ञावना करे. तो हे शिष्यो (तस्स के० ) तस्य एटले तेना ( दोसाईं के०)