________________
द
• २७६ राय धनपतसिंघ बहादुरका जैनागमसंग्रह, नाग तेतालीस (४३) - मा. एटले कडी अथवा चाटुर्ड तेणे करी किंवा ( जायण के० ) नाजनेन एटले थाली प्रमुख पात्रे करी ( दिऊमाणं के०) दीयमानं एटले श्रापेला एवा अन्नपान. ( प ० ) प्रतीचेत् एटले ग्रहण करे. केवुं होय तो ग्रहण करे ते कड़े बे. ( जं के० ) यत् एटले जे ( तब के० ) तत्र एटले साधु ज्यां गोचरीए गयो . होय त्यां अथवा साधु ने वोहोराववा सारु जे अन्नपान त्र्यायुं होय, तेमां ( एसीचं के० ) एषणीयं एटले सूतुं एवं ( नवे के० ) जवेत् एटले होय, ते ग्रहण करे. ॥ ३६ ॥
(दीपिका) संसृष्टेन हस्तेन अन्ना दिलिप्सेन तथा दर्या जाजनेन वा दीयमानं प्रतीछेङ्गृहीयात्। किं सामान्येन । नेत्याह । यत्तत्र एषणीयं नवति तदन्यदोषरहित मित्यर्थः ॥३६
( टीका. ) संसद्वेण त्तिसूत्रम् । संसृष्टेन हस्तेनान्नाद्विलितेन तथा दर्व्या जाजनेन वा दीयमानं प्रतीगृह्णीयात् । किं सामान्येन । नेत्याह । यत्तत्रैषणीयं नवति । तदन्यदोषर हितमित्यर्थः । इह च वृद्धसंप्रदायः । संसठे हवे संसठे मत्ते सावसेसे दवे । संसठे ह संस मत्ते पिरवसेसे दवे । एवं अ जंगा । एठ पढमजंगो सबुत्तमो । अन्नेसु वि जब सावसेसं दव्वं तब धिप्पइ । ण इयरेसु । पञ्छाकम्मदोसान ति सूत्रार्थः ॥ ३६ ॥ डुहं तु झुंज माणा, एगो तब निमंत ॥ दिकमाएं न इचिज्जा, बंद से पडिलेहए ॥ ३७ ॥
( अवचूरिः ) एकवस्तुनायकयोर्द्वयोर्भुजतोरेको निमन्त्रयेत् । बंद से तस्यानिप्रायं प्रत्युपेत नेत्रवक्रविकारैः । किमस्य दीयमानमिष्टं नवेति ॥ ३७ ॥
(अर्थ) दुहं तु इति । ( डुएटं के०) द्वयोः एटले वे जण (झुंज माणाएं के० ) मुञ्जानयोः एटले एक वस्तुना मालिक जोजन करतां बतां ( तब के० ) तत्र एटले तेमां ( एगो के० ) एकः एटले एकज वहोरवा आवेला साधुने बहोराववा सारु ( निमंतए के ० ) निमंत्रयेत् एटले निमंत्रे, ने बीजो निमंत्रे नहीं अर्थात् बेमाथी एक कहे वो वहोरो, अने बीजो कांइज बोले नहीं तो एवी रीते ( दिनमाणं के० ) दीयमानं एटले - पाता एवा अन्नपानने ( न इछेजा के०) नेवेत् एटले ते साधु वांबे नहीं लिये नहीं. तो त्यां शुं करे ते कहें बे. ( से के० ) तस्य एटले ते बेमाथी जे कांइ बोल्यो नहीं तेना ( बंद के० ) अभिप्राय प्रत्ये ( पडिलेहए के० ) प्रत्युपेदेत एटले प्रतिलेखे, तेनी वाट जुवे. एटले ते पुरुषना मुखनेत्रादि विकारथी कल्पना करें, के मने वहोरावे बे ते एने इष्ट बे के नथी. नेत्रादिकथी इष्ट बे एम जो जणाय; तो आलुं लिये, नहीं तो लिये नहीं. ॥ ३७ ॥