________________
दशवैकालिके चतुर्थाध्ययनम् ।
२२९ नरकगत्यादिरूपां बहुविधामनेकप्रकारां सर्वजीवानां जानाति । यथावस्थितजीवाजिवादिपरिज्ञानं विना गतिपरिज्ञानस्य श्रभावात् ॥ १४ ॥
. ( टीका. ) सांप्रतं षष्ठेऽधिकारे धर्मफलमाह । जया इत्यादि । यदा यस्मिन् काले जीवानजीवांश्च द्वावप्येतौ विजानाति विविधं जानाति । तदा तस्मिन् काले गतिं नकगत्यादिरूपां बहुविधां खपरगतनेदेनानेकप्रकारां सर्वजीवानां जानाति । यथाव - स्थितजीवाजीव परिज्ञानमन्तरेण गतिपरिज्ञानाभावात् ॥ १४ ॥
जया गई बहुविहं, सबजीवाण जाएइ ॥
तया पुष्णं च पावं च, बंधं मुकं च जाणइ ॥ १५ ॥
( अवचूरिः ) उत्तरोत्तरफलवृद्धिमाह । तदा पुण्यं च पापं च बहुविधगति निबन्धनं बन्धं जीवकर्मयोगः खलक्षणं मोदं च तद्वियोगसुखलक्षणम् ॥ १५ ॥
( अर्थ. ) ( जया के ० ) यदा एटले ज्यारे ( सवजीवाण के० ) सर्व जीवोनी ( बहुवि ० ) बहुविधां एटले चार प्रकारनी ( गई के० ) गतिं एटले गतिनें ( जाइ के० ) जानाति एटले जाणे. ( तथा के० ) तदा एटले त्यारे चतुर्विध गंतिना कारण एवा ( पुषं च पावं च के० ) पुण्यं च पापं च एटले पुण्यने अने पापने तथा ( बंधं मुरकं च के० ) बंध मोक्षं च एटले बंधने ने मोहने ( जाइ के० ) जानाति एटले जाणे, ॥ १५ ॥
( दीपिका . ) अथ उत्तोरोत्तरफल वृद्धिमाह । यदा गतिं बहुविधां सर्वजीवानां जानाति । तदा पुण्यं च पापं च बहुविधगति निबन्धनं तथा बन्धं जीवकर्मयोग दुःखलक्षणं मोक्षं च जीवकर्म वियोगसुखलक्षणं जानाति ॥ १५ ॥
( टीका. ) उत्तरोत्तरां फलवृद्धिमाह । जया इत्यादि । यदा यस्मिन्काले गतिं बहुविधां सर्वजीवानां जानाति । तदा पुण्यं च पापं च बहुविधगति निबन्धनं तथा बन्धं जीवकर्मयोग दुःखलक्षणं मोक्षं च तद्वियोगसुखलक्षणं जानाति ॥ १५ ॥ जया पुष्पं च पावं च, बंधं मुकं च जाइ ॥
तया निविंदए जोए, जे दिवे जे प्र माणुसे ॥ १६ ॥
( श्रवचूरिः ) तदा निर्विन्ते मोहाजावात् सम्यग् विचारयत्यसारडुः खरूपतया जोगान् शब्दादीन् ॥ १६ ॥
