________________
२२६ राय धनपतसिंघ बहारका जैनागमसंग्रह नाग तेतालीस (४३) -मा. यफलविषयं ततस्तथाविधज्ञानसमनन्तरं दया संयमस्तदेकान्तोपादेयतया जावतस्त प्रवृत्तेः । एवमनेन प्रकारेण ज्ञानपूर्वक क्रियाप्रतिपत्तिरूपेण तिष्ठत्यास्ते । सर्वसंयतः सर्वप्रत्रजितः । यः पुनरज्ञानी साध्योपायफलपरिज्ञानविकलः स किं करिष्यति सर्व त्रान्धतुल्यत्वात्प्रवृत्तिनिवृत्तिनिमित्ताजावात् । किं वा कुर्वन् ज्ञास्यति बेकं निपुणं हितं कालोचितं पापकं वा तो विपतरीतमिति । ततश्च तत्करणं नावतोऽकरणमेव समग्र निमित्तानावात् अन्धप्रदीप्तपलायनघुणाकरकरणवत् । अत एवान्यत्राप्युक्तम् विहारो, बी गीश्रमी सिजपि ॥ इत्यादि । अतो ज्ञानान्यासः कार्यः ॥ १०॥ सोच्चा जाणइ कलाणं, सोच्चा जाणइ पावगं ॥
जयं पि जाए सोच्चा, जं सेयं तं समायरे ॥ ११ ॥
( अवचूरिः) श्रुत्वा जानाति । कल्यो मोक्षस्तमणति नयतीति कल्याणं दयाख्यं संयमस्वरूपं पापकमसंयमरूपमुजयं संयमासंयमस्वरूपं श्रावकोपयोगि जाना ति । यतश्चैवमत छं विज्ञाय यछेकं निपुणं कालोचितं तत्समाचरेत् ॥ ११ ॥
( .) माटे ज्ञानान्यास करवायी जे थाय बे ते कहे बे. सोच्चा इत्यादि. पुरुष जे बे ते ( सोच्चा के० ) श्रुत्वा एटले सिद्धांत सांजलीने ( कलाएं के० ) कव्याणं एटले संयम प्रत्ये ( जाणइ के० ) जानाति एटले जाणे बे. तेमज ( सोच्चाho ) श्रुत्वा एटले सिद्धांत श्रवण करीने ( पावगं के० ) पापकं एटले असंयम प्रत्ये ( जाए के० ) जानाति एटले जाणे बे. ( सोच्चा के०) श्रुत्वा एटले सिद्धांत सांजलीने ( जयं पि ० ) उजयमपि एटले संयमाने संयम पाप ए वे प्रत्ये पण ( जा
इ के० ) जानाति एटले जाणे बे. एवी रीतें सिद्धांतश्रवणश्री पुण्य, पापाने तडुजय जाणीने पबी ( जं के० ) यत् एटले जे ( सेयं के० ) श्रेयः एटले हितकारि होय, ( तं के० ) तत् एटले ते ( समायरे के ० ) समाचरेत्. एटले आचरे ॥ ११ ॥
( दीपिका . ) यता । श्रुत्वा जानाति कल्याणं दयाख्यं संयमस्वरूपं श्रुत्वा च जानाति पापकं हिंसाख्यमसंयमस्वरूपम् । उजयमपि संयमासंयमखरूपं श्रावकोपयोगि श्रावकयोग्यं जानाति श्रुत्वा नाश्रुत्वा । यतश्चैवमत इत्थं विज्ञाय यछेकं तत् समाचरेत् तत् कुर्यादित्यर्थः ॥ ११ ॥
( टीका. ) तथा चाह सोचा इत्यादि । श्रुत्वा कर्ण्य कार्यसाधनत्वात्ससाधनखरूपविपाकं जानाति बुद्ध्यते । कल्याणं कट्यो मोदस्तमपति प्रापयतीति कट्याणं दयाख्यं संयमस्वरूपम् । तथा श्रुत्वा जानाति पापकमसंयमखरूपम् । उजयम पि