Agam 42 Mool 03 Dashvaikalik Sutra

SR No.: 010035
Original Sutra Author: Samaysundar, Haribhadrasuri
Publisher: Shravak Bhimsinh Manek
Publication Year: 1900
Total Pages: 771
Language: Prakrit, Hindi
Classification: Book_Devnagari, Agam, Canon, & agam_dashvaikalik
File Size: 60 MB

Page 15

दशवकालिके प्रथमाध्ययनम् ।
1
1
66
ख्या ॥ अस्याः प्रपञ्चार्थ आवश्यक विशेष विवरणादवसेयः । स्थानाशून्यार्थं तु संदेपार्थः प्रतिपादित इति । केिवेति । अनुयोगस्य निदेपः कार्यः । तद्यथा नामानुयोग इत्यादि । गति । तस्यैव एकार्थकानि वक्तव्यानि । तद्यथा अनुयोग इत्यादि । निरुतति । तस्यैव निरुक्तं वक्तव्यम् । अनुयोजनमनुयोगः । अनुरूप वा योग इत्यादि । विहिति । तस्यैव विधिर्वक्तव्यो वक्तुः श्रोतुश्च । तत्र वक्तुः ॥ "सुत्तो खलु पढमो, बीर्ड पितिमी सिजणि ॥ त य निरवसेसो, एस विही होइ अणुगे ॥ " श्रोतुश्चायम् ॥ सूर्य हुंकारं वा, बाढकारप डिपुछवीमंसा ॥ तत्तो पसंगपारा - यणं च परि निवसत्तम ए ॥" पवित्तियति ॥ अनुयोगस्य प्रवृत्तिश्च वक्तव्या सा चतुर्भङ्गानुरेण विज्ञेयाः । उक्तं च । पिच्चं गुरू पमायी, सीसा विय गुरूण सीसगा तहय ॥ अपमाथि गुरू सीसा, पमा यो दोव पायी ॥ पढमे नहि पवित्ती, बीए त य पछि थोवं वा ॥ चिठि पवित्ती, एवं गोणीय दिहंतो ॥ अप्पहुया उ गोणी, रोव य दोद्धा समुदोद्धुं ॥ खीरस्स कर्ज पसवो, जइ विय बहुखी रगा साज ॥ वितिए विवि खीरं, त विद्यr a as वि ॥ श्रचउछे खीरं, एसुवमा यरियसीसे ॥ गोणी सरितो उः गुरू, दोद्धा इव साहुणो समरकाया ॥ खीरं पवित्ती, नहि तहिं पढ़मविति ॥ श्रहवा विमाण, मवि किं वि उ जोगिणो पवत्तंति ॥ तइए सारं - तंमि, होद्य पवित्ती गुणं वा ॥ अपमाई जब गुरू, सीसा विय विषयगहसंजुत्ता ॥ घयिंत पवित्ती, खीरस्सव चरिमनंगंमि ॥ केणत्ति । केनानुयोगः कर्तव्य इति वक्तव्यम् । तत्र य इयंभूत आचार्यस्तेन कर्तव्यस्तद्यथा ॥ "देसकुलजारूवी, संघ जुणासी ॥ श्रविको अमाई, थिरपडिवाडी गहियवक्को ॥ जियपरिसो जियनिदो, मनो देसकालनावन्नू ॥ आसन्नलयपनो, गाणा विहदेसनासन्नू ॥ पंचविहे श्रायारे, जुत्तो सुतवतनय विहि ॥ आहरणकारण - एय निजणो गाहणाकुसलो ॥ ससमयपरसमय विऊ, गंजीरो दित्तिमं सिवो सोमो ॥ गुणसयक लिजे जुग्गो, पवयणसारं परिकहिलं ॥" श्रासामर्थः कल्पादवसेयः ॥ प्राथमिकदशकालिकव्याख्याने तु लेशत उच्यते । श्रर्यदेशोत्पन्नः सुखाववोधवाक्यो जवतीति देशग्रहणम् । पैतृकं कुलम् । विशिष्टकुलोद्भवो यथोदितनारवहने न श्राम्यति । मातृकी जातिः । तत्संपन्नो विनयान्वितो नवति । रूपवानादेयवचनो नवति । श्रकृतौ च गुणा वसन्ति । संहननधृतियुक्तो व्याख्यानतपोऽनुष्ठानादिषु न खेदं याति । अनाशंसी न श्रोतृभ्यो वस्त्राद्याकाङ्क्षति । श्रविकठनो बहुनापी न
वति । श्रमान शाक्येन शिष्यान् वादयति । स्थिरपरिपाटी । स्थिरपरिचितग्रन्थस्य सूत्रं न गलति । गृहीतवाक्योऽप्रतिघातिवचनो जवति । जितपरिषत् परप्रवादि