________________
७२
मात्मतत्त्वषिषेका
कल्पलता। शिलाशकलाविशेष इत्यनुषज्यते । काचिद्भुक्तनष्टा व्यक्तिः समर्थ(!)लक्षणं न जनयत्यथ च(२) तत्रा. पि तदर्थप्रवृत्तिरिति बोजत्वेनैव सामर्थ्य चाच्या मिति हृदि निधाय पृच्छति। कदेति । परम्पराका. रणे(३) प्रवृत्ती कालावच्छेदज्ञानमतन्त्रमित्याशये. नाह । तति(४)। बीजं सहकारिसमवधाने करिष्यत्येव, समवधानं तु(५) कदेति(६) सन्देहो पाच्यः, तथा च बीजत्वेनैवाङ्करं प्रति सामर्थ्य वाच्यः मित्याशयेन संशयाकारं विकल्पयति । स पुनरिति ।।
न तावत् पूर्वः(७),सामान्यतः कारणत्वावधारणे(८) तस्यानवकाशात, अवकाशे वा कारणत्वानव(९)धारणात् । नापि द्वितीयः, सहकारिणां तत्त्वावधारणे त. स्थानवकाशात्, अवकाशे वा तेषां तत्वानवधारणात् । तृतीये तु सर्व एव तत्सन्तानान्तःपातिनो बीजक्षणा:
दीधितिः। सामान्यत इति । न चाङ्कुरसमर्थवीजक्षणं प्रत्यपि परेषां बीजवेन न कारणत्वम्,अपि तु तत्कुर्व(१०)द्रूपत्वेनैवेति(११) वा. ज्यम् । तथात्वेपि बीजजातीयस्य सत्यां सहकारिसम्पत्तौ अ. (१) समर्थ बोज-पुण० पु० पा०। (२) यति भवति च-पुण• पु० पा०। (३) कारण-पुण० पु० पा०। (1) न तोति-पाठः ।। (५) धान-कलि० मु० पु० पा०। (६) कैदेत्यत्र-पुण० पु० पा० । (0) न तावदायः-पाठः। (८) कारणत्वावगमे-पाठः। (९)वा तदनव-पाठः। (१०) तथा च सामान्यतः सामर्थ्यानवधारणात् सन्देहोपपत्तिरिति भावः । (११) अपि तु कुर्व -पाठः ।
