________________
-
28.1
પ્રાકૃત વ્યાકરણ-સંક્ષિપ્ત પરિચય.
युष्मद् तु प्र० तुम, तुं (त)
तुझे, तुम्हे द्वि० (तं, तुं) तुम
तुज्झे, तुम्हे, वो तु० तइ, तप, तुमए, तुमे, (तुमाइ) ते, दे । तुज्झेहि, तुम्मेहि, तुम्हेहि पं० तत्तो (तइत्तो, तुमादो, दु, तुमाहि) | तुम्हार्हितो,-संतो ष० (तुमो) तुह, तुज्झ, तुम्ह, तुम्म, तुव, | वो, (भे) तुज्झाणं, तुम्हाणं
तुम,ते. दे स० तइ, तुइ, तए, (तुमए, तुमे तुमम्मि | तुज्झेसु, तुम्हेनु
प्रथमन सभ्यावाय शहानां प्राकृत३५ एअ मगर एक, दो (प्रथ० भने द्विती०-दो, दुवे, दोणि; षष्ठी दोण्ह), ति (प्रथ०-तिण्णि, षष्ठी-तिण्हं ) थाय छे. पष् न मत छ थाय छे.
વિભાગ ૪,
ક્રિયાપદ પ્રકરણ ખરી રીતે જોતાં પ્રાકૃતમાં એકજ ગણુ (=સંસ્કૃતિને પહેલે અને છઠ) છે. સામાન્ય રીતે બધા ધાતુઓને આજ ગણુમાં લાવવા પ્રયત્ન કરવામાં આવે છે, તે પણ અન્યાન્ય ગણના કેટલાંક રૂપે નાટકમાં જોવામાં આવે છે.
નામે પ્ર#િામાં જણાવ્યા પ્રમાણે ક્રિયાપદમાં પણ દ્વિવચનરૂપ થતાં નથી. કરિ પ્રગમાં ફક્ત વર્તમાનકાળ, સામાન્ય ભવિષ્યકાળ, તથા આજ્ઞાથ જેવામાં આવે છે.
वभिनन . એક વચન.
मक्यन. प्र० पु० हसामि, हसमि.
हसामो, मु,-म, हसिमो, मु, म हसम्हि
हसमो, मु, म, हसम्हो, म्ह द्वि० पु० हससि
हसह (गधमा हसध,-धं)
हसित्था (हसत्थ?) तु० पु० हसदि' हसइ
हसन्ति। मध्यम प्रयोगमा ऋणे ५३पना क्यनना ३२॥ थाय छ, २३ १. मणे, २. सहसे, 3 सहदे, भथा सहए.
माज्ञा એક વચન
. मक्यन. १. हसमु (वर०७.१८)
हसामो, म हसमो,-म, हसम्ह. २. हससु, हस, हसाहि, हसस्स
हसह, हसघ-ध ३. हसतु', हसर
हसन्तु.
૧. આ ગદ્યમાં વપરાતું રૂપ છે. તે જ પ્રમાણે હું વાળાં સામાન્યરૂપ, તથા ૮ વાળા ભૂત કૃદંત પણુ ગદ્યમાં વપરાતાં રૂપ છે.
२. भस् ''नाथानीय प्रभारी छ. मे क्यन. १. मम्हि, २. असि, ३. आत्थ, म५० अम्हो, अम्ह, ३ सन्ति. ते प्रभारी महासभा १०१ म्हि, २ सि ३ त्यि, महु१०१ हो, म्ह, २ त्य, भनयतनभूतभा १०१. भासिं, आसि, २. ३. आसि,
