________________
जैनमेघदूतनी आ प्रमाणे कविओनां काव्यो सोए नवाणुं टका श्रृंगाररसथी लदायेलां होय छे. तदनुसार आ कविए पण शृंगार रसने प्रधानपद आप्युं छे. पण कवि पोते धार्मिक अवस्थामा होवाथी तेनु पर्यवसान उत्तम शांतरसमां करेलुं छे. तेथी ज आ बन्ने रसनी जमावट थइ शके ते माटे नायक तरीके यदुकुलशिरोमणी श्रीनेमिनाथने पसंद करवामां आव्या छे. श्रृंगारना रसपानथी घेलो थयेलो समाज, पोतानी प्रेमभावना धीरे धीरे विश्वप्रेममा परिणत करे, तेटला माटे ज पोतानी अवस्थाने घटे तेवां ऐतिहासिक दृष्टांतो समाज समक्ष रजु करवां लाभदायक छे. आवी अवस्थावाळां बे दृष्टांतो जैनसमाजमां उज्वळ कीर्तिथी पोतानुं स्थान दीपावी रह्यां छे. एक तीर्थकर प्रभु नेमिनाथ अने बीजं स्थूलभद्र. आबे व्यक्तिओने अनुलक्षी जैन कविओए अनेक विविध काव्यो, कथानको, चरित्रो अने रासाओ गुंथेलां छ ते ज प्रमाणे आ काव्यमां प्रभु नेमिनाथनुं चरित्र आलेखायेलुं छे. प्रभु नेमिनाथ बाळपणथी इंद्रियोना विषय रसथी उदासी होवा
छतां, कुटुंबीजनोना संतोषार्थे लग्न माटे तैयार थइ टुंक काव्यः जाय छे. तेवामां पोताना निमित्ते हजारो निर्दोष परिचय
पशुओनुं बलिदान थनार छ एम सांभळ्युं. मा समाचार सांभळतां ज घरबार, सहोदर अने पत्नी आदिनो त्याग करी पोतानुं अंतिम ध्येय प्राप्त करवा सौन्दर्यशाली गिरनार पर्वतउपर चाल्या गया.
'पोताना पति पोतानो सदाने माटे त्याग करी चाल्या गया' आवो वज्रपात समान संदेश सांभळी राजीमती मूर्छ पामे छे. ते दरम्यान नवीन मेघनुं आगमन थाय छे. चंदन अने बीजा शीतोपचारथी राजीमती कंइक चेतनामां आवे छे, अने मेघनुं दर्शन थतां सहसा बोली उठे छेएकं तावद्विरहिहृदयद्रोहकृन्मेघकालो
द्वैतीयीकं प्रकृतिगहनो यौवनारम्भ एषः । तार्तीयीकं हृदयदयितः सैष भोगाब्यराही
त्र्य न्याय्यान चलति पयो मानसं भावि हा किम् ॥४॥
