________________
१७४
दीघनिकाये पाथिकवग्गट्ठकथा
(१०.३०९-३०९)
खो पनेते अग्गज्ञा अग्गाति जानितब्बा । रत्तञा दीघरतं पवत्ताति जानितब्बा । वंसज्ञा वंसाति जानितब्बा।
पोराणाति न अधुनुप्पत्तिका | असंकिण्णा अविकिण्णा अनपनीता। असंकिण्णपुब्बा अतीतबुद्धेहि न संकिण्णपुब्बा। “किं इमेही"ति न अपनीतपुब्बा ? न सहीयन्तीति इदानिपि न अपनीयन्ति । न सकीयिस्सन्तीति अनागतबुद्धेहिपि न अपनीयिस्सन्ति, ये लोके विजू समणब्राह्मणा, तेहि अप्पटिकुट्ठा, समणेहि ब्राह्मणेहि विहि अनिन्दिता अगरहिता।
सन्तुट्ठो होतीति पच्चयसन्तोसवसेन सन्तुट्ठो होति । इतरीतरेन चीवरेनाति थूलसुखुमलूखपणीतथिरजिण्णानं येन केनचि । अथ खो यथालद्धादीनं इतरीतरेन येन केनचि सन्तुट्ठो होतीति अत्थो । चीवरस्मिहि तयो सन्तोसा - यथालाभसन्तोसो, यथाबलसन्तोसो, यथासारुप्पसन्तोसोति । पिण्डपातादीसुपि एसेव नयो। तेसं वित्थारकथा सामञफले वुत्तनयेनेव वेदितब्बा । इमे तयो सन्तोसे सन्धाय “सन्तुट्ठो होति, इतरीतरेन यथालद्धादीसु येन केनचि चीवरेन सन्तुट्ठो होती"ति वुत्तं ।
एत्थ च चीवरं जानितब्, चीवरक्खेत्तं जानितळ, पंसुकूलं जानितब्बं, चीवरसन्तोसो जानितब्बो, चीवरपटिसंयुत्तानि धुतङ्गानि जानितब्बानि । तत्थ चीवरं जानितब्बन्ति खोमादीनि छ चीवरानि दुकूलादीनि छ अनुलोमचीवरानि जानितब्बानि । इमानि द्वादस कप्पियचीवरानि । कुसचीरं वाकचीरं फलकचीरं केसकम्बलं वाळकम्बलं पोत्थको चम्मं उलूकपक्खं रुक्खदुस्सं लतादुस्सं एरकदुस्सं कदलिदुस्सं वे दुस्सन्ति एवमादीनि पन अकप्पियचीवरानि । चीवरक्खेत्तन्ति “सङ्घतो वा गणतो वा आतितो वा मित्ततो वा अत्तनो वा धनेन पंसुकूलं वा"ति एवं उप्पज्जनतो छ खेत्तानि, अट्ठन्नञ्च मातिकानं वसेन अट्ठ खेत्तानि जानितब्बानि । पंसुकूलन्ति सोसानिकं, पापणिकं, रथियं सङ्कारकूटकं, सोत्थियं, सिनानं, तित्थं, गतपच्चागतं, अग्गिदटुं, गोखायितं उपचिकखायितं, उन्दूरखायितं, अन्तच्छिन्नं, दसाच्छिन्नं, धजाहट, थूपं, समणचीवरं, सामुद्दियं, आभिसेकियं, पन्थिकं, वाताहटं, इद्धिमयं, देवदत्तियन्ति तेवीसति पंसुकूलानि वेदितब्बानि ।
एत्थ च सोत्थियन्ति गब्भमलहरणं । गतपच्चागतन्ति मतकसरीरं पारुपित्वा सुसानं नेत्वा आनीतचीवरं । धजाहटन्ति धजं उस्सापेत्वा ततो आनीतं । थूपन्ति वम्मिके
- 174
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org