________________
(८.२४७-२४७)
छअपायमुखादिवण्णना
तङ्खणुप्पन्नकोधवसेन वा सामिकं अस्सामिकं करोति, अयं दोसागतिं गच्छन्तो पापकम्म करोति नाम । यो पन मन्दत्ता मोमूहत्ता यं वा तं वा वत्वा अस्सामिकं सामिकं करोति, अयं मोहागतिं गच्छन्तो पापकम्मं करोति नाम । यो पन “अयं राजवल्लभो वा विसमनिस्सितो वा अनत्थम्पि मे करेय्या"ति भीतो अस्सामिकं सामिकं करोति, अयं भयागतिं गच्छन्तो पापकम्मं करोति नाम । यो पन यंकिञ्चि भाजेन्तो “अयं मे सन्दिट्ठो वा सम्भत्तो वा''ति पेमवसेन अतिरेकं देति, “अयं मे वेरी"ति दोसवसेन ऊनकं देति, मोमूहत्ता दिन्नादिन्नं अजानमानो कस्सचि ऊनं कस्सचि अधिकं देति, “अयं इमस्मिं अदिय्यमाने मय्हं अनत्थम्पि करेय्या"ति भीतो कस्सचि अतिरेकं देति, सो चतुब्बिधोपि यथानुक्कमेन छन्दागतिआदीनि गच्छन्तो पापकम्मं करोति नाम ।
अरियसावको पन जीवितक्खयं पापुणन्तोपि छन्दागतिआदीनि न गच्छति । तेन वुत्तं- “इमेहि चतूहि ठानेहि पापकम्मं न करोती''ति ।
निहीयति यसो तस्साति तस्स अगतिगामिनो कित्तियसोपि परिवारयसोपि निहीयति परिहायति ।
छअपायमुखादिवण्णना २४७. सुरामेरयमज्जप्पमादद्वानानुयोगोति एत्थ सुराति पिट्ठसुरा पूवसुरा ओदनसुरा किण्णपक्खित्ता सम्भारसंयुत्ताति पञ्च सुरा। मेरयन्ति पुप्फासवो फलासवो मध्वासवो गुळासवो सम्भारसंयुत्तोति पञ्च आसवा । तं सब्बम्पि मदकरणवसेन मज्जं। पमादट्ठानन्ति पमादकारणं । याय चेतनाय तं मज्जं पिवति, तस्स एतं अधिवचनं । अनुयोगोति तस्स सुरामेरयमज्जप्पमादट्ठानस्स अनुअनुयोगो पुनप्पुनं करणं | यस्मा पनेतं अनुयुत्तस्स उप्पन्ना चैव भोगा परिहायन्ति, अनुप्पन्ना च नुप्पज्जन्ति, तस्मा “भोगानं अपायमुख"न्ति वुत्तं । विकालविसिखाचरियानुयोगोति अवेलाय विसिखासु चरियानुयुत्तता ।
समज्जागमनं ।
आलस्यानुयोगोति
समज्जाभिचरणन्ति नच्चादिदस्सनवसेन कायालसियताय युत्तप्पयुत्तता।
115
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
