________________
(२.९५-९५)
पुब्बूपनिस्सयसम्पत्तिकथा
कनिट्ठभाता पनस्स सुमनकुमारो नाम । तस्स राजा हंसवतितो वीसतियोजनसते ठाने भोगगामं अदासि | सो कदाचि आगन्त्वा पितरञ्च सत्थारञ्च पस्सति । अथेकदिवसं पच्चन्तो कुपितो । सुमनो रओ पेसेसि - “पच्चन्तो कुपितो'ति । राजा "मया त्वं तत्थ कस्मा ठपितो''ति टिपेसेसि । सो निक्खम्म चोरे वूपसमेत्वा - “उपसन्तो, देव, जनपदो''ति रञो पेसेसि । राजा तुट्ठो- “सीघं मम पुत्तो आगच्छतू"ति आह । तस्स सहस्समत्ता अमच्चा होन्ति । सो तेहि सद्धिं अन्तरामग्गे मन्तेसि - “मव्हं पिता तुट्ठो, सचे मे वरं देति, किं गण्हामी''ति । अथ नं एकच्चे “हत्थिं गण्हथ, अस्सं गण्हथ, रथं गण्हथ, जनपदं गण्हथ, सत्तरतनानि गण्हथा''ति आहंसु । अपरे - "तुम्हे पथविस्सरस्स पुत्ता, तुम्हाकं धनं न दुल्लभं, लद्धम्पि चेतं सब पहाय गमनीयं, पुञ्जमेव एकं आदाय गमनीयं; तस्मा ते देवे वरं ददमाने तेमासं पदुमुत्तरं भगवन्तं उपट्ठातुं वरं गण्हथा''ति । सो - "तुम्हे मव्हं कल्याणमित्ता, न ममेतं चित्तं अस्थि, तुम्हेहि पन उप्पादितं, एवं करिस्सामी'"ति गन्त्वा पितरं वन्दित्वा पितरापि आलिङ्गेत्वा तस्स मत्थके चुम्बित्वा - “वरं ते पुत्त, देमी''ति वुत्ते “साधु महाराज, इच्छामहं महाराज भगवन्तं तेमासं चतूहि पच्चयेहि उपहन्तो जीवितं अवझं कातुं, इममेव वरं देहीति आह । “न सक्का तात, अनं वरेही''ति वुत्ते “देव, खत्तियानं नाम द्वे कथा नत्थि, एतमेव देहि, न मे अञ्चेनत्थो''ति । तात बुद्धानं नाम चित्तं दुज्जानं, सचे भगवा न इच्छिरसति, मया दिन्नेपि किं भविस्सतीति ? सो -- “साधु, देव, अहं भगवतो चित्तं जानिस्सामी''ति विहारं गतो।
तेन च समयेन भत्तकिच्चं निट्ठपेत्वा भगवा गन्धकुटिं पविठ्ठो होति । सो मण्डलमाळे सन्निसिन्नानं भिक्खूनं सन्तिकं अगमासि । ते तं आहंसु - "राजपुत्त, कस्मा आगतोसी''ति ? भगवन्तं दस्सनाय, दस्सेथ मे भगवन्तन्ति । न मयं, राजपुत्त, इच्छितिच्छितक्खणे सत्थारं दटुं लभामाति । को पन, भन्ते, लभतीति ? सुमनत्थेरो नाम राजपुत्ताति । “सो कुहि, भन्ते, थेरो"ति । थेरस्स निसिन्नट्ठानं पुच्छित्वा गन्त्वा वन्दित्वा - "इच्छामहं, भन्ते, भगवन्तं पस्सितुं, दस्सेथ मे"ति आह । थेरो- “एहि राजपुत्ता''ति तं गहेत्वा तं गन्धकुटिपरिवेणे ठपेत्वा गन्धकुटिं अभिरुहि । अथ नं भगवा - "सुमन, कस्मा आगतोसी''ति आह । राजपुत्तो, भन्ते, भगवन्तं दस्सनाय आगतोति । तेन हि भिक्खु आसनं पञापेहीति । थेरो आसनं पञापेसि, निसीदि भगवा पञत्ते आसने । राजपुत्तो भगवन्तं वन्दित्वा पटिसन्थारं अकासि । कदा आगतोसि राजपुत्ताति ? भन्ते, तुम्हेसु गन्धकुटिं पविट्टेसु । भिक्खू पन - "न मयं इच्छितिच्छितक्खणे भगवन्तं दटुं लभामा''ति
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org