________________
(७.३३१-३३१)
निदानवण्णना
२४१
उप्पतित्वा कुणालदहे पतिट्ठाय ते भिक्खू आह - "भिक्खवे, इमस्मिं कुणालदहे येसं मच्छानं नामं न जानाथ, तेसं नामं पुच्छथा"ति ।
ते पुच्छिंसु, भगवा पुच्छितपुच्छितं कथेसि । न केवलं मच्छानंयेव, तस्मिं वनसण्डे रुक्खानम्पि पब्बतपादे द्विपदचतुप्पदसकुणानम्पि नामानि पुच्छापेत्वा कथेसि । अथ द्वीहि सकुणेहि मुखतुण्डकेन डंसित्वा गहितदण्डके निसिन्नो कुणालसकुणराजा पुरतो पच्छतो उभोसु पस्सेसु सकुणसङ्घपरिवुतो आगच्छति । भिक्खू तं दिस्वा- “एस, भन्ते, इमेसं सकुणानं राजा भविस्सति, परिवारा एते एतस्सा"ति मञआमाति । एवमेव, भिक्खवे, अयम्पि मम वंसो मम पवेणीति | इदानि ताव मयं, भन्ते, एते सकुणे पस्साम । यं पन भगवा "अयम्पि मम वंसो मम पवेणी"ति आह, तं सोतकामम्हाति । सोतकामस्थ भिक्खवेति ? आम, भगवाति । तेन हि सुणाथाति तीहि गाथासतेहि मण्डेत्वा कुणालजातकं कथेन्तो अनभिरतिं विनोदेसि । देसनापरियोसाने सब्बेपि सोतापत्तिफले पतिद्वहिंसु, मग्गेनेव च नेसं इद्धिपि आगता। भगवा - "होतु ताव एत्तकं एतेसं भिक्खून''न्ति आकासे उप्पतित्वा महावनमेव अगमासि । तेपि भिक्खू गमनकाले दसबलस्स आनुभावेन गन्त्वा आगमनकाले अत्तनो आनुभावेन भगवन्तं परिवारेत्वा महावने ओतरिंसु ।
भगवा पञत्तासने निसीदित्वा ते भिक्खू आमन्तेत्वा – “एथ, भिक्खवे, निसीदथ, उपरिमग्गत्तयवज्झानं वो किलेसानं पहानाय कम्मट्ठानं कथेस्सामी"ति कम्मट्ठानं कथेसि । भिक्खू चिन्तेसुं- “भगवा अम्हाकं अनभिरतभावं अत्वा कुणालदहं नेत्वा अनभिरतिं विनोदेसि, तत्थ सोतापत्तिफलप्पत्तानं नो इदानि इध तिण्णं मग्गानं कम्मट्ठानं अदासि, न खो पनम्हेहि ‘सोतापन्ना मय'न्ति वीतिनामेतुं वट्टति, उत्तमपुरिससदिसेहि नो भवितुं वट्टती"ति ते दसबलस्स पादे वन्दित्वा उट्ठाय निसीदनं पप्फोटेत्वा विसुं विसु पब्भाररुक्खमूलेसु निसीदिंसु ।
भगवा चिन्तेसि - "इमे भिक्खू पकतियापि अविस्सट्ठकम्मट्ठाना, लद्धपायस्स पन भिक्खनो किलमनकारणं नाम नत्थि। गच्छन्ता गच्छन्ता च विपस्सनं वडेत्वा अरहत्तं पत्वा- “अत्तना अत्तना पटिलद्धगुणं आरोचेस्सामा ति मम सन्तिकं आगमिस्सन्ति । एतेसु आगतेसु दससहस्सचक्कवाळे देवता एकचक्कवाळे सन्निपतिस्सन्ति, महासमयो भविस्सति, विवित्ते ओकासे मया निसीदितुं वट्टती''ति । ततो विवित्ते ओकासे बुद्धासनं पञपेत्वा निसीदि।
241
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org