________________
( ३.२४०-२४०)
धातुथूपपूजावण्णना
मिच्छादिट्टिका - “समणस्स गोतमस्स परिनिब्बुतकालतो पट्ठाय बलक्कारेन साधुकीळिताय उपहुतम्ह सब्बे नो कम्मन्ता नट्ठा” ति उज्झायन्ता मनं पदोसेत्वा छळासीतिसहस्समत्ता अपाये निब्बत्ता । खीणासवा आवज्जित्वा "महाजनो मनं पदोसेत्वा अपाये निब्बत्तीति दिस्वा - “सक्कं देवराजानं धातुआहरणूपायं कारस्सामा "ति तस्स सन्तिकं गन्त्वा तमत्थं आरोचेत्वा - " धातुआहरणूपायं करोहि महाराजा "ति आहंसु । सक्को आह“भन्ते, पुथुज्जनो नाम अजातसत्तुना समो सद्धो नत्थि, न सो मम वचनं करिस्सति, अपिच खो मारविभिसकसदिसं विभिंसकं दस्सेस्सामि, महासद्दं सावेस्सामि, यक्खगाहकखिपितक अरोचके करिस्सामि, तुम्हे 'अमनुस्सा महाराज कुपिता धातुयो आहरापेथा'ति वदेय्याथ, एवं सो आहरापेस्सती 'ति । अथ खो सक्को तं सब्बं अकासि ।
-
Jain Education International
थेरापि राजानं उपसङ्कमित्वा- “महाराज, अमनुस्सा कुपिता, धातुयो आहरापेही 'ति भणिंसु । राजा - " न ताव, भन्ते, मय्हं चित्तं तुस्सति, एवं सन्तेपि आहरन्तू " ति आह । सत्तमदिवसे धातुयो आहरिंसु । एवं आहता धातुयो गहेत्वा राजगहे थूपञ्च महञ्च अकासि । इतरेपि अत्तनो अत्तनो बलानुरूपेन आहरित्वा सकसकट्ठानेसु थूपञ्च महञ्च अकं ।
१८१
२४०. एवमेतं भूतपुब्बन्ति एवं एतं धातुभाजनञ्चेव दसथूपकरणञ्च जम्बुदीपे भूतपुब्बन्ति पच्छा सङ्गीतिकारका आहंसु । एवं पतिट्ठितेसु पन थूपेसु महाकस्सपत्थरो धातूनं अन्तरायं दिस्वा राजानं अजातसत्तुं उपसङ्कमित्वा "महाराज, एकं धातुनिधानं का वट्टतीति आह । साधु, भन्ते, निधानकम्मं ताव मम होतु, सेसधातुयो पन कथं आहरामीति ? न, महाराज, धातुआहरणं तुय्हं भारो, अम्हाकं भारोति । साधु, भन्ते, तुम्हे धातुयो आहरथ, अहं धातुनिधानं करिस्सामीति । थेरो तेसं तेसं राजकुलानं परिचरणमत्तमेव ठपेत्वा सेसधातुयो आहरि । रामगामे पन धातुयो नागा परिग्गव्हिंसु तासं अन्तरायो नत्थि । “अनागते लङ्कादीपे महाविहारे महाचेतियम्हि निदहिस्सन्ती 'ति ता न आहरित्वा सेसेहि सत्तहि नगरेहि आहरित्वा राजगहस्स पाचीनदक्खिणदिसाभागे ठत्वा - " इमस्मिं ठाने यो पासाणो अत्थि, सो अन्तरधायतु, पंसु सुविसुद्धा होतु, उदकं मा उट्ठहतू 'ति अधिट्ठासि ।
"
राजा तं ठानं खणापेत्वा ततो उद्धतपंसुना इट्ठका कारेत्वा असीतिमहासावकानं
181
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org