________________
दीघनिकाये महावग्गट्ठकथा
महाभिक्खुसङ्घपरिवारा जम्बुदीपतले चारिकं चरथा'ति सुणोमि, इदानि पनाहं तुम्हाकं अननुरूपं अयुत्तं पवत्तिं सुणोमीति एवमादीनि च वत्वा सट्ठिमत्ताहि गाथाहि भगवतो गुणं अनुरसरित्वा चिन्तेसि - "मम परिदेवितेनेव न सिज्झति, दसबलस्स धातुयो आहरापेस्सामी 'ति एवं अस्सोसि । सुत्वा च इमिस्सा विसञ्ञिभावादिपवत्तिया अवसाने दूतं पाहेसि । तं सन्धाय अथ खो राजाति आदि वृत्तं ।
१७८
तत्थ दूतं पाहेसीति दूतञ्च पण्णञ्च पेसेसि । पेसेत्वा च पन- “सचे दस्सन्ति, सुन्दरं । नो चे दस्सन्ति, आहरणुपायेन आहरिस्सामी "ति चतुरङ्गिनिं सेनं सन्नव्हित्वा सयम्पि निक्खन्तोयेव । यथा च अजातसत्तु एवं लिच्छवीआदयोपि दूतं पेसेत्वा सयम्पि चतुरङ्गिनिया सेनाय निक्खमिंसुयेव । तत्थ पावेय्यका सब्बेहि आसन्नतरा कुसिनारतो तिगावुतन्तरे नगरे वसन्ति, भगवापि पावं पविसित्वाव कुसिनारं गतो । अथ कस्मा पठमतरं न आगताति चे ? महापरिवारा पनेते राजानो महापरिवारं करोन्ताव पच्छतो
जाता ।
-
ते स गणे एतदवोचुन्ति सब्बेपि ते सत्तनगरवासिनो आगन्त्वा - “अम्हाकं धातुयो वा देन्तु, युद्धं वा "ति कुसिनारानगरं परिवारेत्वा ठिते- “एतं भगवा अम्हाकं गामक्खेत्ते 'ति पटिवचनं अवोचुं । ते किर एवमाहंसु - "न मयं सत्थु सासनं पहिणिम्ह, नापि गन्त्वा आनयिम्ह । सत्था पन सयमेव आगन्त्वा सासनं पेसेत्वा अम्हे पक्कोसापेसि । तुम्हेपि खो पन यं तुम्हाकं गामक्खेत्ते रतनं उप्पज्जति, न तं अम्हाकं देथ । सदेवके च लोके बुद्धरतनसमं रतनं नाम नत्थि, एवरूपं उत्तमरतनं लभित्वा मयं न दस्साम । न खो पन तुम्हेहियेव मातुथनतो खीरं पीतं, अम्हेहिपि मातुथनतो खीरं पीतं । न तुम्हेयेव पुरिसा, अम्हेपि पुरिसा होतू 'ति अञ्ञमञ्ञ अहंकारं कत्वा सासनपटिसासनं पेसेन्ति, अञ्ञमञ्ञ मानगज्जितं गज्जन्ति । युद्धे पन सति कोसिनारकानंयेव जयो अभविस्स । कस्मा ? यस्मा धातुपासनत्थं आगता देवता नेसं पक्खा अहेसुं । पाळियं पन - “भगवा अम्हाकं गामक्खेत्ते परिनिब्बुतो, न मयं दस्साम भगवतो सरीरानं भाग "न्ति एत्तकमेव आगतं ।
(३.२३७-२३७)
२३७. एवं वुत्ते दोणो ब्राह्मणोति दोणब्राह्मणो इमं तेसं विवादं सुत्वा - "एते राजानो भगवतो परिनिब्बुतट्ठाने विवादं करोन्ति, न खो पनेतं पतिरूपं, अलं इमिना कलहेन, वूपसमेस्सामि नन्ति सो गन्त्वा ते सङ्घे गणे एतदवोच । किमवोच ?
Jain Education International
178
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org