________________
(३.२३६-२३६)
सरीरधातुविभजनवण्णना
१७७
सरीरधातुविभजनवण्णना
२३६. अस्सोसि खो राजाति कथं अस्सोसि ? पठममेव किरस्स अमच्चा सुत्वा चिन्तयिंसु- “सत्था नाम परिनिब्बुतो, न सो सक्का पुन आहरितुं । पोथुज्जनिकसद्धाय पन अम्हाकं रञा सदिसो नत्थि, सचे एस इमिनाव नियामेन सुणिस्सति, हदयमस्स फलिस्सति । राजा खो पन अम्हेहि अनुरक्खितब्बो”ति ते तिस्सो सुवण्णदोणियो आहरित्वा चतुमधुरस्स पूरेत्वा रञो सन्तिकं गन्त्वा एतदवोचुं- “देव, अम्हेहि सुपिनको दिट्ठो, तस्स पटिघातत्थं तुम्हेहि दुकूलदुपट्ट निवासेत्वा यथा नासापुटमत्तं पायति, एवं चतुमधुरदोणिया निपज्जितुं वट्टती"ति । राजा अत्थचरानं अमच्चानं वचनं सुत्वा “एवं होतु ताता''ति सम्पटिच्छित्वा तथा अकासि ।
"IL
अथेको अमच्चो अलङ्कारं ओमुञ्चित्वा केसे पकिरिय याय दिसाय सत्था परिनिब्बुतो, तदभिमुखो हुत्वा अञ्जलिं पग्गय्ह राजानं आह - "देव, मरणतो मुच्चनकसत्तो नाम नत्थि, अम्हाकं आयुवड्डनो चेतियट्ठानं पुञक्खेत्तं अभिसेकसिञ्चको सो भगवा सत्था कुसिनाराय परिनिब्बुतो"ति। राजा सुत्वाव विसञ्जीजातो चतुमधुरदोणियं उसुमं मुञ्चि । अथ नं उक्खिपित्वा दुतियाय दोणिया निपज्जापेसुं। सो पुन सञ्ज लभित्वा - "ताता, किं वदेथा''ति पुच्छि । “सत्था, महाराज, परिनिब्बुतो''ति । राजा पुनपि विसञ्जीजातो चतुमधुरदोणिया उसुमं मुञ्चि । अथ नं ततोपि उक्खिपित्वा ततियाय दोणिया निपज्जापेसुं । सो पुन सञ्ज लभित्वा “ताता, किं वदेथा"ति पुच्छि । “सत्था, महाराज, परिनिब्बुतो"ति । राजा पुनपि विसञ्जीजातो, अथ नं उक्खिपित्वा नहापेत्वा मत्थके घटेहि उदकं आसिञ्चिसु ।
राजा सञ्ज लभित्वा आसना वुट्ठाय गन्धपरिभाविते मणिवण्णे केसे विकिरित्वा सुवण्णफलकवण्णाय पिट्ठियं पकिरित्वा पाणिना उरं पहरित्वा पवाळकुरवण्णाहि सुवट्टितङ्गुलीहि सुवण्णबिम्बिसकवण्णं उरं सिब्बन्तो विय गहेत्वा परिदेवमानो उम्मत्तकवेसेन अन्तरवीथिं ओतिण्णो, सो अलङ्कतनाटकपरिवुतो नगरतो निक्खम्म जीवकम्बवनं गन्त्वा यस्मिं ठाने निसिन्नेन भगवता धम्मो देसितो तं ओलोकेत्वा - "भगवा सब्बञ्ज, ननु इमस्मिं ठाने निसीदित्वा धम्मं देसयित्थ, सोकसल्लं मे विनोदयित्थ, तुम्हे मय्हं सोकसल्लं नीहरित्थ, अहं तुम्हाकं सरणं गतो, इदानि पन मे पटिवचनम्पि न देथ, भगवा"ति पुनप्पुनं परिदेवित्वा “ननु भगवा अहं अञदा एवरूपे काले 'तुम्हे
177
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org