________________
(३.१७४-१७८)
अविमोक्खवण्णना
१३७
कप्पासोपि मुदु, सुत्तकन्तिकायोपि तन्तवायापि छेका, उदकम्पि सुचि सिनिद्धं । तस्मा तं वत्थं उभतोभागविमर्ल्ड होति; द्वीसुपि पस्सेसु मटुं मुदु सिनिद्धं खायति ।
पीतानीतिआदीसुपि इमिनाव नयेन अत्थो वेदितब्बो। “नीलकसिणं उग्गण्हन्तो नीलस्मिं निमित्तं गण्हाति पुप्फस्मिं वा वत्थस्मिं वा वण्णधातुया वा"तिआदिकं पनेत्थ कसिणकरणञ्च परिकम्मञ्च अप्पनाविधानञ्च सब्बं विसुद्धिमग्गे वित्थारतो वुत्तमेव । इमानिपि अट्ठ अभिभायतनानि अभीतभावदस्सनत्थमेव आनीतानि । इमानि किर वत्वा एवमाह - “आनन्द, एवरूपापि समापत्तियो समापज्जन्तस्स च वुट्टहन्तस्स च तथागतस्स भयं वा सारज्जं वा नत्थि, मारं पन एककं दिस्वा तथागतो भायेय्याति को एवं सनं उप्पादेतुमरहति । अभीतो, आनन्द, तथागतो अच्छम्भी, सतो सम्पजानो आयुसङ्खारं ओस्सजी''ति ।
अट्ठविमोक्खवण्णना
१७४. विमोक्खकथा उत्तानत्थायेव । इमेपि अट्ठ विमोक्खा अभीतभावदस्सनत्थमेव आनीता । इमेपि किर वत्वा एवमाह - "आनन्द, एतापि समापत्तियो समापज्जन्तस्स च वुट्टहन्तस्स च तथागतस्स भयं वा सारज्जं वा नत्थि...पे०... ओस्सजी''ति ।।
१७५. इदानिपि भगवा आनन्दस्स ओकासं अदत्वाव एकमिदाहन्तिआदिना नयेन अपरम्प देसनं आरभि । तत्थ पठमाभिसम्बुद्धोति अभिसम्बुद्धो हुत्वा पठममेव अट्ठमे सत्ताहे।
१७७. ओस्सट्ठोति विस्सज्जितो परिच्छिन्नो, एवं किर वत्वा - "तेनायं दससहस्सी लोकधातु कम्पित्था''ति आह ।
आनन्दयाचनकथा १७८. अलन्ति पटिक्खेपवचनमेतं । बोधिन्ति चतुमग्गाणपटिवेषं । सद्दहसि त्वन्ति एवं वुत्तभावं तथागतस्स सद्दहसीति वदति । तस्मातिहानन्दाति यस्मा इदं वचनं सद्दहसि, तस्मा तुम्हेवेतं दुक्कटन्ति दस्सेति ।
137
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
