________________
प्राकृतस्तोत्रप्रकाशः
२७५
झाणं कुणंतु भव्वा, भावा रत्तेण वण्णेणं ॥१०॥ सुक्कंतिमभेएहिं, तिजोगरोहं कमेण जे किच्चा । अफुसमाणगईए, सिद्धिगए ते सया वंदे ॥११॥ पत्तिनिहा अट्ठगुणा, पाहण्णेणं तओ य कम्माइं । अट्टपिहाणसमाई, तस्विरहगणदगविभूई ॥१२॥ अणित्थंथागिइए, साहीणाणंदिए निराबाहे । अपुणरावित्तिगए, सिद्धे वंदामि ते भावे ॥१३।। अवगाहतिभागूणा-ऽवगाहणा जाण वाससिद्धसिला । एरंडाइनिदंसा, लोगंतगए इगखणेणं ॥१४॥ जं देवाइयसोक्खं, तत्तोऽणंतं सुहं परं जेसिं । अव्वयपयपत्ताणं, साइअणंतेण ते वंदे ॥१५।। कयलीथंभसमाणं, भवभोगसुहं विसेसपरतंतं । तह णच्चंतिय णेगं-तियं तहा णेव सिद्धाणं ॥१६॥ अण्णाइभोगकज्जं, खुहाणिवित्ती तओ चला संती । जेसिं सासयसंती, ते सिद्धे सव्वया वंदे ॥१७।। णेयं पि सिद्धसम्मं, केवलिणा भासिउं न उण सक्कं । उवमावइरेगेणं, मिलेच्छपुरिसाक्खदिटुंता ॥१८।। णिग्गुणणंतगुणड्ढे, ठिए प्पइवप्पयासभावेण । पुण्णकयत्थभयंते, वंदे अकलोदए सिद्धे ।।१९।। रूवारूवसहावे, णिब्बीए पारमत्थियाणंदे । उवसमियविहावग्गी, सिद्धे झाएमि हरिसेणं ॥२०॥ साहावियपुण्णत्तं, जच्चरयणसंनिहं सया जेसि । तहऽणंगविणासयरे, अणंगरूवेऽवि ते वंदे ॥२१॥ भोगी वि चत्तभोए, सवण्णणिवण्ण चंगभावे य । भेयवियोगयसरणे, सत्तियरंगेण ते वंदे ॥२२॥ अण्णाईणं गहणं, सिद्धाणं णेव कम्मविरहाओ । किं लोहचुंबविरहे, लोहागरिसो कया होज्जा ॥२३॥ केवलणाणुवओगी, परमिद्धे इक्कतीसमुक्खगुणे । चियकम्माइधमंते, निरुत्तसिद्धे सरेमि सया ॥२४।। पेरगकम्मपहावा, तिरिगमणं होज्ज कम्मगुरयाए । अहगमणं जीवाणं, न दुण्णि णिक्कम्मसिद्धाणं ॥२५।। गव्वूयछट्ठभागे, वासो जम्माइविलयसिद्धाणं । णिम्मलथिरजसकित्ती, वंदेऽक्खरजुयलसिद्धपहू ॥२६।। चक्कजुयलदिटुंता, बज्झब्भंतरपसत्थतत्तबला । मुत्ती इय बोहेइ, संजोगो नण्णह त्ति सुए ॥२७||
