________________
| १४९
ज्ञाताधर्मकथा
१५१
तवोकम्मेणं, दिया ठाणुक्कुडुए सूराभिमुहे आयावणभूमीए आयावेमाणे, रत्तिं वीरासणेणं अवाउडएणं । चउत्थं मासं दसमंदसमेणं अणिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं, दिया ठाणुक्कुडुए सूराभिमु आयावणभूमीए आयावेमाणे, रत्तिं वीरासणेणं अवाउडएणं ।
पंचमं मासं दुवालसमं-दुवालसमेणं अणिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं, दिया ठाणुक्कुडुए सूराभिमु आयावणभूमीए आयावेमाणे, रत्तिं वीरासणेणं अवाउडणं ।
एवं खलु एएणं अभिलावेणं छट्ठे मासे चोद्दसमं-चोद्दसमेणं, सत्तमे मासे सोलसमंसोलसमेणं, अट्ठमे मासे अट्ठारसमं अट्ठारसमेणं, णवमे मासे वीसइमं -वीसइमेणं, दसमे मासे बावीसइमं-बावीसइमेणं, एक्कारसमे मासे चउवीसइमं चउवीसइमेणं, बारसमे मासे छव्वीसइमं-छव्वीसइमेणं, तेरसमे मासे अट्ठावीसइमं अट्ठावीसइमेणं, चोद्दसमे मासे तीसइमंतीसइमेणं, पंचदसमे मासे बत्तीसइमं - बत्तीसइमेणं, सोलसमे मासे चउत्तीसइमंचउत्तीसइमेणं अणिक्खित्तेणं तवोकम्मेणं दिया ठाणुक्कुडुएणं सूराभिमुहे आयावणभूमीए आयावेमाणे, रत्तिं वीरासणेण य अवाउडएण य ।
तए णं से मेहे अणगारे गुणरयणसंवच्छरं तवोकम्मं अहासुत्तं जाव सम्मं कारण फाइ पालेइ सोहेइ तीरेइ किट्टेइ अहासुत्तं अहाकप्पं जाव किट्टेत्ता समणं भगवं महावीरं वंद णमंसइ, वंदित्ता णमंसित्ता बहूहिं छट्ठट्ठमदसमदुवालसेहिं मासद्धमासखमणेहिं विचित्तेहिं तवोकम्मेहिं अप्पाणं भावेमाणे विहरइ |
तणं से मेहे अणगारे तेणं उरालेणं विउलेणं सस्सिरीएणं पयत्तेणं पग्गहिएणं कल्लाणेणं सिवेणं धण्णेणं मंगल्लेणं उदग्गेणं उदारेणं उत्तमेणं महाणुभावेणं तवोकम्मेणं सुक्के लक्खे णिम्मंसे णिस्सोणिए किडिकिडियाभूए अट्ठिचम्मावणद्धे किसे धमणिसंतए जाए यावि होत्था। जीवंजीवेणं गच्छइ, जीवंजीवेणं चिट्ठइ, भासं भासित्ता गिलायइ, भासं भासमाणे गिलायइ, भासं भासिस्सामि त्ति गिलाय ।
|१५०|
से जहाणामए इंगालसगडिया इ वा कट्ठसगडिया इ वा पत्तसगडिया इ वा तिलसगडिया इ वा एरंडकट्ठसगडिया इ वा उन्हे दिन्ना सुक्का समाणी ससद्दं गच्छइ, ससद्दं चिट्ठइ, एवामेव मेहे अणगारे ससद्दं गच्छइ, ससद्दं चिट्ठइ, उवचिए तवेणं, अवचिए मंससोणिएणं, हुयासणे इव भासरासिपरिच्छण्णेणं तवेणं तेएणं तवतेयसिरीए अईव - अईव उवसोभेमाणे उवसोभेमाणे चिट्ठइ |
तेणं कालेणं तेणं समएणं समणे भगवं महावीरे आइगरे तित्थयरे जाव पुव्वाणुपुव्विं चरमाणे गामाणुगामं दूइज्माणे सुहंसुहेणं विहरमाणे जेणामेव रायगिहे णयरे जेणामेव
38