________________
१३८
१४०
ज्ञाताधर्मकथा
१४१
तए णं तव मेहा ! सरीरगंसि वेयणा पाउब्भूया - उज्जला जाव दाहवक्कंतीए यावि विहरसि। तए णं तुमं मेहा ! तं उज्जलं जाव दुरहियासं तिण्णि राइंदियाइं वेयणं वेएमाणे विहरित्ता एगं वाससयं परमाउं पालइत्ता इहेव जंबुद्दीवे दीवे भारहे वासे रायगिहे णयरे सेणियस्स रणो धारिणी देवीए कुच्छिंसि कुमारत्ताए पच्चायाए ।
/१३९/
तए णं तस्स मेहस्स अणगारस्स, समणस्स भगवओ महावीरस्स अंतिए एयमट्ठे सोच्चा णिसम्म सुभेहिं परिणामेहिं, पसत्थेहिं अज्झवसाणेहिं, लेस्साहिं विसुज्झमाणीहिं, तयावरणिज्जाणं कम्माणं खओवसमेणं ईहापोह - मग्गण - गवेसणं करेमाणस्स सणिपुव्वे जाइसरणे समुप्पण्णे, एयमहं सम्मं अभिसमेइ ।
तए णं तुमं मेहा ! आणुपुव्वेणं गब्भवासाओ णिक्खंते समाणे उम्मुक्काला जोव्वणगमणुप्पत्ते मम अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पव्वइए । तं जड् जाव तुमं मेहा ! तिरिक्खजोणिय-भावमुवागएणं अप्पडिलद्ध-सम्मत्तरयणलंभेण से पा पाणाणुकंपयाए जाव अंतरा चेव संधारिए, णो चेव णं णिक्खित्ते, किमंग पुण तुमं मेहा ! इयाणिं विउलकुलसमुब्भवे णं णिरुवहयसरीर-पत्तलद्धपंचिंदिए णं एवं उट्ठाण-बल-वीरियपुरिसक्कार - परक्कमसंजुत्ते णं मम अंतिए मुंडे भवित्ता अगाराओ अणगारियं पव्वइए समाणे समणाणं णिग्गंथाणं राओ पुव्वरत्तावरत्तकाल - समयंसि वायणाए जाव धम्माणुओगचिंत्ताए य उच्चारस्स वा पासवणस्स वा अइगच्छ माणाण य णिग्गच्छमाणा हत्थसंघट्टणाणि य पायसंघट्टणाणि य जाव रय रेणु-गुंडणाणि य णो सम्मं सहसि खमसि तितिक्खिसि अहियासेसि ?
तए णं से मेहे कुमारे समणेणं भगवया महावीरेणं संभारियपुव्वभवे दुगुणाणीय- संवेगे आणंदअंसुपुण्णमुहे हरिसवसेणं धाराहयकदंबकं पिव समुस्सियरोमकूवे समणं भगवं महावीरं वंदइ णमंसइ, वंदित्ता णमंसित्ता एवं वयासी- अज्जप्पभिई णं भंते! मम दो अच्छी मोत्तूणं अवसेसे काए समणाणं णिग्गंथाणं णिसट्टे, त्ति कट्टु पुणरवि समणं भगवं व वंदइ णमंसइ, वंदित्ता णमंसित्ता एवं वयासी- इच्छामि णं भंते ! इयाणिं सयमेव दोच्च पिपव्वावियं सयमेव मुंडावियं जाव सयमेव आयारगोयरं जायामायावत्तियं धम्ममाइक्खियं ।
तए णं समणे भगवं महावीरे मेहं कुमारं सयमेव पव्वावेइ जाव जायामायावत्तियं धम्ममाइक्खइ- एवं देवाणुप्पिया ! गंतव्वं, एवं चिट्ठियव्वं एवं णिसीयव्वं, एवं तुयट्टियव्वं, एवं भुंजियव्वं, एवं भासियव्वं, उट्ठाय उट्ठाय पाणाणं भूयाणं जीवाणं सत्ताणं संजमेणं संजमिव्वं ।
36